Het vorige verslag eindigde ik met 'we overwegen nu er een 3e nacht aan vast te plakken'. Dat hebben we ook gedaan en ook over de 4e waren we het snel eens. En dus hadden we alle tijd om Franschoek en omgeving te verkennen. De enige verplichting (aan ons zelf) die we hadden was het regelen van de tickets voor de rugby finale. Dit kon vanaf dinsdag 12 uur. En dus zat ik vanaf 11 uur paraat en checkte om de paar minuten of ze toevallig de kassa eerder opengooiden, maar mooi niet. 12 uur precies ging de site open en dat was ook precies het moment dat ik de site niet meer opkwam...Maar: de aanhouder wint en dus waren we om 14.30 uur voor €14,- per kaartje de eigenaren van tickets vlakbij het veld. Louise vond dat ik nu wel een wijntje had verdiend en bood aan de bob te zijn en ik besloot daar niet tegenin te gaan. En dus gingen we naar de eerste boerderij: Glenwood. In een supermooie omgeving bestelden we voor de zekerheid eerst maar een portie bitterballen (ja echt: bitterballen! Geen van dobben, maar het kwam in de buurt) en dat was maar goed ook want blijkbaar vinden ze dat je iets meer dan 3 slokjes nodig hebt om goed te kunnen proeven ;-) Lichtelijk aangeschoten -ik dan- gingen we naar boerderij 2: La Motte. Deze is behoorlijk wat groter en de proeverij was dan ook echt lopende band werk in hoog tempo. Gevolg: boerderij 3 hebben we maar overgeslagen...

Maar na een goede nachtrust kon ik er weer tegen en nadat Louise haar ticket had omgeboekt -ze kwam er achter dat ze een uur voordat haar vliegtuig landde al op haar werk moest zijn- gingen we naar Paarl. We begonnen rustig: een boerderij met supermooie tuinen, vers brood en kaas. Vervolgens gingen we naar Fairview: ideaal want hier kon je wijn EN kaas proeven! Na de nodige aankopen gingen we nav een tip van het meisje van de receptie op zoek naar de aardbeienboer en ze had niet overdreven: mega grote aardbeien die ook nog super lekker waren. Met een doos van 2 kilo onder de arm gingen we naar Spice Route: verse koffie, kruiden, wijn enz. Maar eigenlijk wilden we maar 1 ding: naar de cottage om vanuit de ligstoel te genieten van de bubbeltjes wijn en aardbeien! Later werd de bubbeltjes wijn vervangen door een glaasje wit en de aardbeien maakten plaats voor de eerder op de dag aangeschafte verse kaasjes en toen kwamen we tot de conclusie dat we wel veel van de omgeving hadden gezien, maar het dorpje zelf nog niet. Gelukkig hadden we de donderdag nog en die werd dan ook ingevuld met winkelen, koffie, winkelen, lunch en vooruit nog even winkelen! Terug in de cottage volgde de grote uitdaging: alle spullen in de tas krijgen. Toen de laatste rits ook dicht was konden we met een gerust hart naar bed voor de laatste nacht in de super cottage!

Met een beetje dubbel gevoel namen we afscheid van de cottage en de vriendelijke medewerkers. We hadden makkelijk nog een paar dagen kunnen blijven, maar Kaapstad riep ons ook. En dus gingen we via Stellenbosch, Muizenberg en Fishhoek naar Simon's Town/ Boulder Beach. Op dit strand woont een hele groep pinguïns en die behoren nu toch ook echt tot mijn top 5 van favoriete dieren: ik kon nog makkelijk uren blijven kijken naar de waggelende beesten maar helaas arriveerden tegelijkertijd de bus uit Azië en de bus uit India: weg rust, weg frisse lucht en weg uitzicht...Dus starten we de auto en gingen we verder. De volgende stop was Cape Point en Kaap de Goede Hoop. Onderweg moesten we nog even vol op de rem voor een kudde bavianen en bij Kaap de Goede Hoop voor een kudde toeristen. In plaats van achteraan aan te sluiten in de rij voor een foto van mezelf en het bord 'meest zuidwestelijke punt van Zuid-Afrika' koos ik voor een snelle foto van het bord en een lange tijd genieten van de mega golven en een paar zeeleeuwen! Na Saarborough, Kommetje en Noordhoek kreeg de weg de naam 'Chapman's Peak Drive'. Dit schijnt een van de mooiste routes van de wereld te zijn en als dat niet zo is, moet het dat stempel wel krijgen: mega steile rotsen naar beneden en omhoog en superuitzichten over enorme witte stranden, schattige dorpjes en de wilde oceaan. Ik moet er wel bij vermelden dat het mijn voordeel was dat Louise reed, want door de vele bochten in combinatie met de redelijk smalle weg moest zij vooral niet te veel van de uitzichten genieten. Na een heerlijke lunch in Houtbaai reden we richting Kaapstad en -zo waar in een keer goed- naar het hotel. In Franschoek had ik aardig wat uurtjes gestoken in de zoektocht naar een goed hotel, op een tactische locatie voor niet al te veel geld: en dit werd beloond! Een groot appartement met een woonkamer, studeerkamer, keuken, mega slaapkamer (groter dan mijn woonkamer) en mega badkamer (groter dan mijn slaapkamer), uitzicht op (een deel van) de Tafelberg en super centraal! En wat ook erg fijn was: in de lift zagen we de weersverwachting en die was: strakblauwe lucht en 27-30 graden t/m dinsdag! Enige nadeel was dat het al donker was en dat dat de zoektocht naar een slijterij niet makkelijk maakte. We besloten een 'security' mannetje te vragen en die liep wel effe met ons mee (best een eindje, want de dichtstbijzijnde was dicht). We dachten nog wat vriendelijk, maar hij bleek er doodleuk vanuit gegaan te zijn dat wij dan wel een fles brandewijn voor hem hadden gekocht. Mooi niet, 10 rand en een zakje dorritos kon hij krijgen...

Al vroeg stonden we bij het ontbijtbuffet en dus waren we ook al vroeg op 'greenmarket': een Afrikaanse markt waar het een walhalla is voor een professionele afdinger als Louise. Ik word echter een beetje kriegel van al die mensen die je wat willen aansmeren, dus na de aanschaf van een ring en een beeldje observeerde ik het marktgebeuren vanaf het terras. Na een tijdje was Louise het ook wel zat en liepen we via allerlei leuke straatjes naar V&A Waterfront. Dit is de haven met allerlei leuke winkeltjes en restaurants. Maar die restaurants hadden wij niet nodig, want er was ook een foodmarket met tientallen kraampjes met vers bereide maaltijden! De keus was lastig, maar uiteindelijk won de Mexicaan met zijn heerlijke enchilladas! Na nog wat meer wandelen en winkeltjes gingen we terug naar het hotel om ons geestelijk voor te bereiden op de rugby finale. De taxichauffeur bleek geen fan, dus kon mij geen advies geven welk petje ik moest opzetten. Dit werd echter wel al snel na het uitstappen duidelijk: de verhouding blauw-wit (Western Province, alias: WP voor de echte fan)/ rood-wit (de Lions uit Johannesburg) was ongeveer 85:15. Omdat we ruim op tijd waren, konden we mooi een paar biertjes drinken in het clubhuis, waar de supporters van beide clubs door elkaar liepen, zonder problemen (en gelukkig maar want ik heb nog nooit zoveel afgetrainde en/of grote mannen bij elkaar gezien, dus liever geen vechtpartij). Na een paar biertjes begon de pub langzaam leeg te lopen en dat kon maar een ding betekenen: we gaan beginnen! Met blauw-witte pet (en 5 halve liters) op stond ik niet veel later als die-hard fan mee te zingen/schreeuwen en al snel ook te juichen. Het begon goed en met de rust stonden 'we' dan ook met 13-0 voor. Maar in de rust is er iets misgegaan..ik snap niet veel van rugby, maar dat het spannend is als het 13-13 is begrijp ik nog wel. Gelukkig scoorden we nog 2x (geen idee hoeveel punten dat was) en misten zij het grote gat tussen de palen in de laatste minuut. En dus hadden we gewonnen :-) Wat een top avond was dit!!! Vol enthousiasme kocht ik op weg naar onze taxi nog een shirt om niet veel later als een blok in slaap te vallen! Ik moet eerlijk toegeven dat ik bij het horen van mijn wekker heel even hoopte dat het bewolkt zou zijn. We zouden namelijk in de eerste bus naar de Tafelberg hoppen, maar dat had alleen zin als het niet bewolkt was. Maar toen ik de strakblauwe lucht zag en mijn koffie op had, verdween de slaap uit mijn lijf en toen de buschauffeur bij het instappen zei dat de rij voor de Tafelberg maar 5 minuten was, was ik helemaal blij. Die rij bleek echter iets wat gegroeid voor wij aankwamen...maar een uurtje later stonden we dan toch in de gondel, in het midden op het gedeelte dat niet draaide met mijn gezicht richting rotswand. Maar het was het waard: supermooie uitzichten! Na 2 uurtjes rondwandelen gingen we weer naar beneden om weer in de bus te hoppen. Via diverse stranden kwamen we weer in V&A Waterfront waar we opnieuw lunchten met een lekkere enchillada. Via de overdekte markt liepen we richting bus om nog een laatste stukje stad vanuit de bus te bekijken. We eindigden vlakbij greenmarket en Louise wou daar toch nog wel effe kijken. Ik had inmiddels de pub ontdekt dus met een biertje aanschouwde ik Louise die druk in discussie was met diverse verkopers tegelijk. Eigenlijk hoefde ik niets meer, maar ik had nog wel een schilderij gezien wat telkens weer mijn aandacht trok. Louise wilde ook wel een schilderij dus met instructies van Louise -kijken, kijken, niet kopen- bekeek ik de schilderijen van dichtbij. En zo gingen we om en om naar het standje met tussendoor overleg. Mijn schilderij was eigenlijk 1400 rand. Ik had zelf al zonder veel moeite de prijs naar 600 rand gekregen, maar uiteindelijk kwam Louise met de 2 schilderijen terug en hoefde ik maar 450 rand te betalen. Oh ja...en ze had hem een biertje beloofd. Dat werden er iets meer dan 1 en erg gezellig. De verkoper bleek uit Malawi te komen en zag het wel zitten om ons volgend jaar rond te leiden door zijn land. Wij op dat moment ook, maar 's ochtends besloten we om er toch nog maar even goed over na te denken ;-)

Omdat onze auto giga smerig was, hadden we voor maandag een afspraak met de taxi chauffeur voor een poetsbeurt. Toen de auto weer helemaal schoon was, gingen we opnieuw voor een lunch naar de foodmarket en daarna rustig onze tas pakken. Dinsdag leverden we na het ontbijt de auto in en na het inchecken zaten we onze tijd uit in de keurige/schone rookruimte met bar. 10 minuten nadat het boarden was begonnen zaten we in het vliegtuig en bleek ik 4 stoelen voor mezelf te hebben :-) Een kleine 10 uur later stonden we op het vliegveld van Dubai waar wij werden opgepikt door een meneer van het hotel. Gelukkig was er overal airco, want zelfs om 2 uur 's nachts was het nog 30 graden...pfff. Snel ingecheckt en na de zeer nodige douche nog even geslapen.

's Ochtends hadden we best wel zin in een ontbijtje, maar eenmaal in de lobby werden we gek van al het lawaai dat de medehotelgasten maakten. Snel vluchten we naar buiten om vervolgens een beste klap te krijgen van de hitte. Zo snel als kon wilden we weer ergens naar binnen en toen zagen we de grote gele M met de poster van de McOntbijtmuffin: de keus was snel gemaakt. Met nog wat restjes cheddar tussen de tanden liepen we via het historische deel (Bastakya (?)) richting de creek/rivier. Via de textielsouk kwamen we aan bij de bootjes die je voor 1 dirham (ca €0,20) naar de overkant brachten. Daar volgden nog de spicesouk en de gold (-en silver) souk. Omdat ik bij de textielsouk al doorhad dat door alleen maar 'holland' te zeggen, de verkopers meteen ophielden, was het best te doen. Maar toen Louise haar ketting had gevonden (en gekocht) gingen we toch maar richting het nieuwe gedeelte, om te beginnen bij de Dubai Mall: gigantisch! Maar zoals altijd aan het einde van een vakantie, heb ik nou niet echt geld over en dit gold ook voor Louise, dus na een lunch en een paar rondjes gingen we naar de Dubai Marine. Een soort haven met mega boten, mega gebouwen en leuke terrasjes waar je, tussen de waterpijpen, prima mensen kunt kijken. Toen we na een pastaatje naar de metro liepen, bleek er een storing. Met alle NS ervaringen in mijn geheugen raakte ik al lichtelijk in paniek, maar zo waar bleek de eerste buschauffeur aan wie ik informatie vroeg al de goede en helemaal fijn: er is een apart vrouwen gedeelte in de bus dus we konden zitten.

De volgende dag (donderdag) gingen we na het ontbijt gelijk naar de metro richting Dubai Marine om een boottochtje te doen dat in een uur langs een paar palm eilanden en door het kanaal voer. Dit bleek een goede keus: mooie uitzichten + een verfrissend windje. Na het tochtje gingen we naar de Mall of the Emirates waar je onder andere de indoor skihal hebt: grappig! Maar daarna waren we er eigenlijk wel klaar mee: het was leuk om gezien te hebben, maar niet perse voor herhaling vatbaar. Gelukkig kwamen we ook tot de conclusie dat voor Afrika ook geldt 'leuk om gezien te hebben' maar dat Afrika zeker voor herhaling vatbaar is, liefst zo snel mogelijk! Dus na een toast met het laatste restje amarulla sloten we het gezamenlijke gedeelte van de vakantie af! Louise zit nu in het vliegtuig en ik op het terras en ik ga zo mijn tas inpakken en dan morgen vliegen.