Nog vol adrenaline van de gorilla's en met 6 x de bevestiging dat de route van vandaag echt goed te doen zou zijn op zak gingen we in alle vroegte vol goede moed op weg richting het zuidelijke deel van Queen Elizabeth NP: Ishasha. Na een paar uur rijden met steeds kleine dorpjes kwamen we op een rustige bergweg...Doordat de wc's in de wat grotere plaatsen vaak al te ranzig zijn, had ik het in de dorpjes maar niet eens geprobeerd. Dus toen de kust (bergweg) veilig was greep ik mijn kans tussen de openstaande voor- en achterdeur...en ja hoor, daar kwam ze vanuit het niets: een meisje van ca 12 jaar met een grote stapel met van alles op haar hoofd die, althans -dat was onze inschatting- nog nooit een blanke had gezien laat staan een plassende. Stoppen met plassen was geen optie dus Louise ging haar naar de andere kant lokken met een mueslireep. Maar nee: toen ik door het raampje keek, keek ik recht in haar onderzoekende ogen..oeps. Pas toen de show over was liep het meisje naar Louise voor de beloofde mueslireep, slim! Volgas (nou ja...ongeveer) reden we verder door eerst het supermooie Bwindi NP en daarna tussen de thee- en bananenplantages door. Sowieso wordt op bijna elk stukje grond hier wel iets verbouwd en lijkt iedereen druk en hard aan het werk: loeiheet of stromende regen, oud of met baby op de rug onkruid wieden op steile heuvels, met vol met bananen bepakte fiets bergop lopen of hard bergaf fietsen (best eng met die enorme kuilen en modder enz), met de boda boda (motortjes) van alles vervoeren: een tweepersoonsbed, een koelkast, een hele familie, 3 mannen en een kind en 4 levende geiten, een dode koe: je kan het zo gek niet bedenken of ze krijgen het op de motor én de motor in beweging. Dus saai is het niet en voor we het doorhadden waren we dan ook in Ishasha. Bij een mooie lodge zetten we snel de tent op en genoten we van de lokale gin (ik vooral), biertjes (louise uiteraard) en de (geluiden van de) dieren. Want hoewel we officieel buiten het park zaten (= dus geen entree) zijn hier geen hekken dus de dieren kunnen overal heen.

De volgende ochtend gaven de trompetterende olifanten ons het sein dat we, met thermoskan heet water en oploskoffie, op zoek konden gaan naar de trekker van Ishasha: boomklimmende leeuwen. We hadden begrepen dat ze sowieso niet in de boom zitten als de bomen nog nat zijn (= s ochtends, want als het regent is dat met name s avonds/ s nachts) dus deden we eerst een rondje overige dieren: bizarre vogels, buffels en herten) om vervolgens alle bomen te bestuderen. En met succes: 2 leeuwen lagen heerlijk uit te buiken in een grote vijgenboom, super! Eigenlijk konden we er geen genoeg van krijgen, maar na een tijdje werd het echt te heet in onze stilstaande auto dus gingen we via een kudde olifanten richting tent. De volgende dag braken we de tent af om via de 'normale' weg de olifanten ontwijkend en badderende nijlpaarden bekijkend naar het noorden van het park te rijden en om daar ook weer net buiten het park de tent op te zetten. Na een bordje spaghetti, een amarulla en handige tips kropen we de tent in voor een diepe slaap. Het idee was om een volle dag in het park rond te rijden, maar na anderhalf uur stonden we met een lekke band in een park vol olifanten, buffels en leeuwen. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel: ze waren niet in de buurt. Dus snel de krik eronder, band eraf en nieuwe band er...huh: past niet. Nog een keer proberen en nog eens: met geen mogelijkheid kregen we de band eronder: de jeep was niet vergenoeg omhoog terwijl de krik niet verder kon. Oorzaak: we stonden op een heuvel. Oplossing was: steen onder de krik en een mega steen onder de as. Het was even zoeken naar 2 met het juiste formaat maar uiteindelijk is het gelukt! Maar we zaten daarna allebei met een beetje onrustig gevoel omdat we geen reserveband meer hadden, we vaak geen of weinig bereik hadden en we ook maar zelden iemand tegenkwamen. Dus besloten we de tent af te breken en naar Fort Portal te gaan en onderweg de band te laten repareren.Toevallig kwamen we uitgerekend bij de garage waar een hele happening was omdat er een nieuwe 'brug' was bijgekomen, dus alle mensen in hun nette kleren, speeches, fotografen, cameraploeg en dan wij: spierwit in modderkleren...hmmm dat trok wel de aandacht zeg maar. Na wat lachen naar de camera, olie en watercheck en 5 goed gevulde banden zaten we niet veel later met een drankje op de veranda van een heerlijk guesthouse te wachten tot we aan een volle tafel konden aanschuiven: vol van mensen vol goede tips en vol eten! Het ontbijt was hetzelfde dus wij konden er even tegen en dat moest ook wel. Want hoewel het op de kaart een klein stukje lijkt, waren wij alleen maar mensen tegengekomen die die kortste (kilometers) route afraden en vooral adviseerden via Kampala te gaan wat qua tijd waarschijnlijk niet veel zou schelen, maar qua angstzweet en frustraties waarschijnlijk wel. Dus gedaan en behalve dat we onderweg een man langs de weg zaten van wie handen en voeten vastgebonden waren -heel bizar, hield ons wel even bezig- voorliep de reis voorspoedig. Om 16 uur waren we zo goed als bij de gate, maar entree-kosten & tijd technisch gezien was het verstandiger om niet in het park te slapen. Dankzij een tip wisten we dat net voor de gate een soort gemeenschap was waar je kon slapen in een basic hut, met prima eten. Wat we niet wisten: er zat ook 'gratis' vermaak bij: alle kindjes uit de omgeving wilden graag voor ons dansen en zingen: super leuk! Als afsluiter kregen we nog een mooie lichtshow van onweer en konden we voldaan onder onze klamboe klimmen.
Omdat we niet te vroeg ons ticket wilden kopen konden we lekker rustig aan beginnen. Koffie, eitje, nog een koffie, vest weggeven aan de kindjes en daar gingen we. Al snel bleek dat ook hier die vervelend stekende vliegen weer waren dus besloot Louise in de tegenaanval te gaan...met de elektrische vliegenmepper... en met succes. Hoewel het wel stonk die verbrande vliegen, kregen we toch bij elke vlieg een grote grijns op ons gezicht. Alle apen ontwijkend besloten we eerst maar een kijkje te nemen bij de waterval: indrukwekkend (en verfrissend)! Aansluitend weer een lodge gezocht waar we de tent mochten opzetten en een blik op het zwembad geworpen. Maar nee: het was nog vroeg, zonde om nu al het zwembad in te gaan. Dus of een boottour of met de ferry naar de overkant waar de meeste dieren zaten. Maar helaas, wat een pech: boot en ferry net weg.. er zat niets anders op: relaxen bij het zwembad, bah ;-)
Ontspannen waren we vandaag wel op tijd voor de ferry en hebben we veel giraffen, buffels, herten, pumba's en 1 hyena gezien. Eerlijk is eerlijk: we hadden nog langer kunnen zoeken, maar het was erg warm en ...er was een zwembad..Dus vanmiddag hebben we lekker liggen weken tussen de apen en onder het genot van de bizarre geluiden van de nijlpaarden (heel dichtbij).