op zoek naar avontuur

On the road again (gelukkig wel een hele mooie road!)

Na het plaatsen van het verslag (kostte wat moeite) en het leeg maken van de fles (kostte minder moeite) viel ik heerlijk in slaap. Bij het ontbijt sprak ik mensen met tips (zelf waren ze voor de zekerheid vanuit het zuiden gevlucht ivm de orkaan..). Dus met tips en koffie ging ik weer op pad, als eerste naar Tupelo - Mississippi (11): de geboorteplaats van Elvis. Na een uurtje rondgelopen te hebben ging ik verder naar Memphis, mijn hotel om de hoek van Graceland bleek een goede keus: gratis parkeren, pendelbusjes, ontbijt en een heel fijn bed! Maar wat zag (en voelde) ik de volgende ochtend op mijn armen: allemaal rode jeukende bulten...Tijd voor de hulplijnen: vraag het publiek viel uiteraard af, iemand bellen werd iemand appen: tja...muggen of bedwantsen, dan ook maar de 50:50. Conclusie: bedwantsen :-( Positieve nieuws was: de kans dat het door dit hotel kwam was nihil. Dus al krabbend een eitje weggewerkt en op naar Graceland: wat een huis, wat een vliegtuigen, en uiteraard ook: wat een (figuurlijke) kermis. Toen ik alles had gezien wat mocht met mijn ticket (nee sweetie, hier mag jij niet in...en nee: daar ook niet) nam ik het pendelbusje naar Sun Studio's waar ik toevallig precies op tijd was voor de tour ;-) Leuk om te zien en horen hoe het eigenlijk allemaal is begonnen. Na de tour stond het pendelbusje weer klaar dus op naar downtown. En wat bleek: er was toevallig -dit was echt toevallig- een corvette show in dé Beale street : allemaal vette auto's met de meest bizarre tekeningen/graffiti, enorme kerels met en zonder gouden kettingen, met en zonder pistool, al schenen die mét bij de politie te horen, oorverdovend geluid van de moters en allerlei kindjes met tutu's die dansjes deden: super leuk! Maar inmiddels was het ook al wel tijd om wat te eten. Ook daarover had ik tips gehad: in Memphis moet je Gumbo (iets met vis, valt af), Ribs (niet mijn favoriet en wist niet of ik er daar mee weg kwam om ze daar met mes en vork te eten, dus viel ook af) of Pulled Pork (hou ik wél van) eten. Dus duidelijk: lekker broodje pulled pork met een biertje bij BB King!Helaas was het wel behoorlijk gaan regenen dus zat er na een paar winkels niets anders op: wijntjes drinken en uiteindelijk met de uber naar het hotel. De aardige man vroeg waar ik vandaan kwam om vervolgens mij een wedstrijdverslag van de zojuist door ons gewonnen wedstrijd (oh..was er een wedstrijd?) te geven, zijn favorieten op te sommen en te vertellen over zijn ontmoeting met Kuit (of zoals hij het zei: Koi-j-i-t). Zijn aanbod om nog ergens wat te gaan drinken en vermoedelijk verder te praten over voetbal sloeg ik af met als oprecht excuus: ik ben gesloopt! Na het ontbijt moest ik nog even kiezen welke route ik zou nemen en waar naartoe. Het werd de blues (down) highway door de Mississippi Delta naar Vicksburg. Onderweg enorme velden met katoenplantages (in bloei en gerooid) en enorme rollen met de witte bollen. Aan het begin van de middag kwam ik aan in Vicksburg waar het bloedheet was, maar ook supermooi en op alle andere dagen dan zondag waarschijnlijk ook heel gezellig, maar daar zal ik niet achter komen. Dus dan maar naar het Coca Cola museum - ik had er beste verwachtingen van, aangezien Vicksburg een grote rol had in de Coca Cola-in-flessen geschiedenis maar toen ik maar $3,50 hoefde te betalen aan de klagende vrouw stelde ik ze snel bij naar beneden, maar niet ver genoeg bleek toen ik 5 minuten later kokhalzend weer buiten stond...bah bah. Na nog 2 rondjes door het mooie stadje vond ik het wel leuk geweest en was ik toen aan koud drinken en een zwembad, maar aangezien de zwembaden bij de vorige motels allemaal gesloten waren ivm seizoen rekende ik daar maar niet op.....onterecht bleek :-)
Na een paar koffie ging ik maandagochtend verder langs de Mississippi en ik besloot een stuk van de Natchez Parkway te nemen. Stiekem hoopte ik ein-de-lijk een levend dier te zien na de ontelbare dode (resten) wasberen, eekhoorns, een paar herten, die ene beer (ahhhh) en vele gordeldieren (dat is trouwens wel grappig: die liggen erbij als mevrouw Stemband: wat heb je nu geleerd?).
Net toen ik het einde in zicht zag komen zag ik dat het 'blaadje' op de weg wel vreemd bewoog voor een blaadje. Hoewel er vrij wenig verkeer was, keek ik toch maar even in de achteruitkijkspiegel of ik kon uitwijken en ja hoor: vlak achter mij stak een hert over, het blaadje bleek een schildpad(je) en daarna schoot er nog een slangetje over de weg...het is geen Afrika, maar ze leefden wel!
Na Natchez bleef de route mooi, maar dat kwam nu met name door de enorme huizen. Net alsof je door Bosch en Duin rijdt maar dan veel grotere percelen en geen heg/muur er omheen. En allemaal met van die Griekse zuilen, supermooi! Hoe dichter bij New Orleans-Louisiana (12), hoe meer water waar bomen en riet en andere planten in staan: de bayous (is mij verteld, maar over of bayous en swamps dan ook hetzelfde zijn geeft Google mij geen eenduidig antwoord op), maar hoe ze ook heten: het ziet er super uit vanaf de kilometerslange bruggen! Om 16 uur kom ik aan bij het hostel en eigenlijk begint het ook gelijk keihard te regenen: nawee van de orkaan. Dus keus snel gemaakt: wijntjes en ravioli bij het hostel! Omdat ik dacht: of je nou met 5 of met 11 anderen op de kamer slaapt, maakt ook niet uit dus was ik voor de laatste optie gegaan. Nou...toen ik s ochtends even was wezen plassen (waarvoor je door de frisse buitenlucht moest) en weer terug kwam in de kamer kon ik het verschil wel ruiken: gatver wat een lucht hadden zij (ik had er niets mee te maken) geproduceerd. Verder slapen lukte natuurlijk niet meer dus zat ik niet veel later in de streetcar (New Orleans' voor tram ;-)) naar het centrum. Bij een volle tent waar buiten een groep straatmuzikanten lekker zat te tetteren besloot ik te ontbijten. Ze bleken echter maar 1 soort ontbijt te hebben: beignets...en deze keer geen verrassend tintje: het waren echt gewoon oliebollen met poedersuiker. Gelukkig nieuwjaar dan maar en door naar French Quarter: de bekende wijk waar het allemaal gebeurt. Alleen bleek dat er zo vroeg nog niet veel gebeurt behalve dan de schoonmaak van de nacht er voor, wat zorgde voor een geur die je ruikt in een kroeg als je te vroeg binnenkomt (bier/kots/oud zweet) en wat hier werd afgetopt met vis luchten. ..bah bah, snel ergens naar binnen gevlucht en dat bleek een kantoortje dat tours boekt, je verwacht het niet. Ik wilde sowieso wel een swamptour doen en op zich was haar aanbieding wel ok. Weersverwachting-technisch gezien bleek het beter als ik het gelijk 's middags zou doen. Geld-technisch gezien was het beter als ik er zelf heen reed. Dus auto gehaald en naar Lafitte gereden om vervolgens op de airboat te stappen. Na wat leuke grapjes van de meneer moesten we onze oorbeschermers opzetten en dat bleek geen overbodige luxe: de t**** wat maakt die boot een lawaai! Na eerst een stukje langzaam =wegsmelten in de zon, gingen we een stuk keihard! Om daarna weer wat langzamer te gaan op zoek naar alligators. En we vonden ze: eerst een wat kleinere, een paar middenmaatjes en een enorme als toetje: geslaagde trip! Op de terugweg bedacht ik mij dat het zou kunnen dat ik de vorige avond mijn witte wijn voorraadje had opgemaakt dus voor de zekerheid maar even een nieuwe fles gehaald en kruiden voor de ravioli (is het toch net iets anders dan gisteren :-p ).
Helaas moest ik ook nu weer vroeg plassen en stonk het net zo erg of misschien wel erger dus weer vroeg op pad: eerst met de streetcar naar het City park, rondje gewandeld, lekkere koffie gedronken en door met de streetcar naar de begraafplaatsen...Waarom zou je denken..dacht ik ook, maar aangezien ik er veel mensen over had gehoord toch gegaan en het was bizar: enorme graven in enorme rijen verdeeld over verschillende enorme begraafplaatsen. Maar echt vrolijk word je er natuurlijk niet van dus naar het garden district. Onderweg viel het mij op dat overal groene, gouden en paarse kettingen in de bomen hangen: dit blijkt traditie van Mardi Grass. Ook was het mij deze hele vakantie al opgevallen dat je er hier met Halloween niet vanaf komt met een enkele pompoen met gezichtje bij je voordeur, maar hier was het echt bizar: heksen, spinnen, huizen ingepakt in spinnenrag, graven met lugubere teksten....en dat allemaal bij de prachtigste huizen! Maar: inmiddels was het wel borreltijd en ik moest Bourbon street wel een kans geven zijn slechte eerste indruk te corrigeren. Dus niet veel later zat ik in de 'Drinkery' met een biertje en live muziek: leuk! Na nog een paar biertjes wat gegeten en nog een rondje door de wijk werd het tijd te gaan bedenken waar ik donderdag heen zou gaan. Het werd via de plantages (m.n. suikerriet hier) met bijbehorende kasten van huizen, over enorme bruggen, naar Lafayette en vandaar via Eunice en het Chicot State Park ben ik nu in Alexandria beland. Gelijk maar even de was in de machine gedaan, uurtje gewacht en in de droger...uurtje gewacht en ...huh...lijkt wel net zo nat als toen ik het uit de wasmachine haalde...potver...Hoe kan dat? Nou: als je de was in de onderste droger doet, maar het geld in de schuif voor de bovenste is dat heel logisch...Blij dat ik niet was gaan klagen liepen ik met een beetje schaamte naar de receptie: hij kon er wel om lachen en zei: je bent moe hè?!
Klopt, welterusten!
Stand: 12 Staten, 2682 miles (4291 km)

Reacties

Reacties

Nikki

HÉÉL leuk Marieke!!!!!!!

Maaike

Ik lees al je had je bekkens mee moeten nemen? mooi verhaal weer. Ik ben benieuwd naar jou volgende avonturen. Have fun, be safe ?

Judith

Gelukkig nieuwjaar zus! En nog vele mooie kilometers gewenst :-)
xxxx

Bert

Mooie verhalen! Leuk om zo mee te reizen.
Nog last van bedwantsen?

Sietske

Wat een mooi verhaal weer! In gedachten reizen we helemaal mee! Lekker blijven genieten van alle ervaringen!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!