Zittend aan de okavanga delta met een cider, met mijn linker oog op de telefoon gericht voor alle binnenkomende felicitaties (bedankt allemaal!) en mijn rechter oog op de tablet vind ik het een mooi moment om even de ervaringen van de afgelopen dagen van mij af te schrijven. ...(anders passen er geen nieuwe bij ;-) )

Vanuit Omaruru reden we in 3 uurtjes (over asfalt, heel lekker) naar de toegangspoort van Etosha. Even een overnachting geregeld en een pas voor het park en daar gingen we weer, op zoek naar wild! In Etosha heb je behoorlijk veel plassen/-jes en doordat het zo heet is is de kans groot daar dieren aan te treffen was ons verteld...en dat was niet gelogen. Bij de eerste drinkplaats stonden ontzettend veel struisvogels,spring- en gemsbokken. Leuk, maar niet sensatie genoeg...Gelukkig kwam die er wel in de verte al aanlopen: een grote grijze olifant op zijn dooie gemak. Eenmaal aangekomen bij de plas ging hij eerst zijn dorst lessen om daarna keihard in de plas te gaan stampen...erg grappig om te zien hoe die andere dieren daar op reageerden: sommige gingen er als een angsthaas vandoor, andere gingen juist proberen de spetters op te vangen. Net op het moment dat we eigenlijk verder wilden gaan zagen we in de verte nog iets bewegen...en ja hoor...De rest van familie olifant kwam in polonaise ook naar de waterplas gewaggeld om met zijn allen effe een showtje aan ons weg te geven!
Uiteindelijk moesten we toch echt verder want wie weet zouden we nog wel leeuwen zien (was ons ook verteld)...en ja hoor..nog geen kwartier later zagen we een mannetjes leeuw en zijn vrouw op een paar meter afstand onder een boom liggen (eerlijk is eerlijk: wij zagen in eerste instantie alleen maar een hoop auto's stilstaan). Na wat geduld hadden we een perfecte plek bemachtigd en wat bleek: meneer de leeuw bleek niet 1, maar 4 vrouwen om zich heen te hebben liggen...sl*t! Echt veel beweging zat er niet in, maar wat was dit vet zeg! Het kostte dan ook ontzettend veel moeite om afscheid te nemen, maar onze lodge was nog een stuk rijden dus het moest toch echt. Na nog een uurtje hobbelen en armspieren trainen (ik) en tukken (louise) kwamen we aan bij de lodge. Wij hadden gehoopt 2 nachten in de zelfde hut te kunnen maar dat bleek niet te kunnen, tenzij we de honeymoon suite namen. Terwijl ik druk ging rekenen ging Louise even plassen. Al plassend had zij ondertussen een slimme vraag bedacht, nl: zijn er wel 2 aparte bedden in die honeymoon suite. Waar het mis ging is mij nog niet helemaal duidelijk, maar wat volgde was een ordinaire bitch fight tussen Louise en de mevrouw van de receptie..het duurde even voor mijn bemiddelings sensoren door hadden dat ik moest ingrijpen (die hadden toch vakantie?)...maar ja...We hadden toch een slaapplek nodig dus Louise naar buiten gestuurd en de versie van mevrouw aangehoord, het gegooid op een misverstand door taalbarrière, excuses gemaakt en uiteindelijk kregen we de sleutel voor een kamer met 2 bedden...weliswaar voor 1 nacht, maar ze was wel bereid voor ons een zelfde soort kamer in een andere lodge te regelen voor de 2e nacht....pfff. .Na ook Louise haar versie aangehoord te hebben (want dat hoort natuurlijk ;-) ) was ik doodmoe dus een klein tukje gedaan.
Fris en fruitig gingen we vol goede moed naar het buffet, maar helaas bleek dat een grote domper. Dus snel een paar korrels rijst en een cake-je naar binnen geschoven en door naar de waterplas. We wisten niet zo goed wat te verwachten, maar eenmaal daar bleek het een soort verhoogde natuurlijke tribune waar iedereen doodstil naar het water zat te kijken. Nadat we ons hadden geïnstalleerd (= wijn ingeschonken en alles zo geplaatst dat het niet kon omvallen) kwam er een neushoorn. Ik dacht nog: als je dorst hebt ga je toch rechtstreeks naar de bar, uhh plas...Waarom zoveel rondjes lopen? Maar hij bleek de boel aan het verkennen voor zijn vrouw en kind. Na een half uurtje de plas voor zichzelf gehad te hebben hoorden wij, en zij dus ook geritsel. Langzaam kwam er een olifant dichterbij. De grootste neushoorn begon te grommen (ja echt grommen) ende olifant leek eieren voor zijn geld te kiezen....met de nadruk op 'leek'...Want toen de rest van zijn vrienden kwam durfde hij wel tof te doen tegen de neushoorn en dus kozen zij ervoor om tijdelijk plaats te maken. Genietend van het hele badder en drink moment van de olifanten kwamen er ineens hyena's. ..die moesten ook weg volgens de olifantenclan en vanuit onverwachte hoek hielpen de neushoorns de hyena's te verjagen. De geluiden die hierbij werden gemaakt zijn niet te beschrijven (en met mijn samsung helaas ook niet goed op te nemen) Als beloning mochten de neushoorns, mits in eigen hoek, dan ook water drinken. Wat een spektakel! Na 4 pogingen om weg te gaan, gingen we uiteindelijk om 12 uur dan toch maar onze 2 aparte bedden opzoeken. Want...om 5 uur ging mijn wekker weer. Ik wilde nl ook graag een sunrise game-drive gedaan hebben. En dat was het korte nachtje zeker waard: een cheetah, ontelbaar veel zebra's, blue wildebeesten, spring- en gemsbokken en nog veel meer. Eenmaal terug roofden we het ontbijtbuffet even leeg en reden we de rest van de dag door het park om nog veel meer zebra's, giraffen, olifanten enzo te zien. Aan het eind van de middag kwamen we moe, maar voldaan (en smerig en bezweet) aan in de andere lodge. Deze hut bleek echt prachtig en met een supermooi bad en buitendouche, dus even een relax moment, compleet met gezichtsmasker! Aansluitend zelf opgewarmde noodles en vol goede moed en fles sheridans naar de plas. Deze plas was wat slechter te zien en minder druk bezocht, maar toch nog een neushoorn en giraffes gespot terwijl we de hyena's lawaai hoorden maken in het riet. Na een heerlijke lange slaap wilden we graag nog een rondje rijden voor het ontbijt om hopelijk zelf een leeuw of andere kat-achtige te spotten. En dat lukte: een leeuw, in eerste instantie lag ze maar ze moest poepen. ..precies voor onze auto..en daarna volgde ze onze weg (of was het andersom?). Na nog een paar vossen en jakhalzen stortten we ons weer op het ontbijtbuffet om daarna helaas Etosha te verlaten richting Rundu, een mooie plek voor een pitstop op de weg naar Botswana. De route bleek supermooi en vanaf grootfontein volgden er allemaal hutten-dorpjes. Het grappige was dat de hutten soms echt op instorten stonden, maar dat ze allemaal een erfafscheiding hadden...soms maar een paar palen, soms een hele heg. Wij begrijpen nog steeds niet waarom...moeten we nog eens uitzoeken. Rond 14 uur kwamen we aan in de chaotische stad Rundu en vonden we al snel een mooie lodge aan de rivier die Namibië van Angola scheidt. De rivier schijnt vol met krokodillen en nijlpaarden te zitten en dat wilden wij wel zien, maar na een paar blikken op de rivier zijn we toch maar snel weg gegaan aangezien het halve dorp dat blijkbaar als zuip-/hangplek gebruikt en wij niet goed konden inschatten wat zij van die 2 nieuwsgierige toeristen vonden.

De volgende dag gingen we op weg naar Maun, Botswana. Na 2 uurtjes asfalt kregen we weer gravel. Wij vroegen ons af of dit een 'afscheids-gravel' was van Namibië of een 'welkom-gravel' voor Botswana..maar daar zouden we een half uurtje later achterkomen: na de formaliteiten bij de 2 grensposten zagen we weer asfalt....maar: met enorme gaten! Na 10 km was het eerste stadje bereikt en wij dachten daar even te pinnen/geld te wisselen/te tanken en wat boodschappen te halen. Helaas bleek dit wat lastig: voor de pin stond een urenlange rij, geld wisselen kon maar een heel klein beetje (net genoeg voor wat drinken), benzine kon niet zonder Botswana geld en dus zat er niets anders op dan volgas naar de volgende stad. Echter: de politie kon dat volgas niet zo waarderen en we werden naar de kant gehaald. Louise moest op het strafstoeltje en ik bleef braaf in de auto. Het bleek dat ze het record had verbroken: 106 waarde 60 mocht. Met wat Ierse grappen, een Hollandse knipoog (toch maar even op het geroep van meneer agent gereageerd) en de mededeling dat we echt geen geld hadden mochten we wonder boven wonder verder en bereikten we het volgende stadje. Ook hier bleek pinnen extreem lang te gaanduren, maar benzine lukte gelukkig wel. Dus met volle tank reden we half-volgas verder. Maar ook dit vond de politie niet leuk en dus weer aan de kant. Dit keer was het 86 waar je 60 mocht en kwamen we er iets lastiger van af: 1 fles cola en een zak dorritos! In de loeihete auto en met weinig drinken en een mooi, maar eentonig landschap was het erg moeilijk om wakker te blijven. Maar ja...iemand moest Louise alert houden op de gaten en de snelheid...pittig. Maar inmiddels hadden we bericht dat de tent die wij wilden (2 aparte bedden/eigen (buiten) badkamer/aan de rivier) geregeld was, dus konden we mooi in 1 rechte lijn door, letterlijk, en zaten we al snel na aankomst met een biertje aan een pizza. Er volgden nog een paar biertjes en in eens toverde Louise een kaart en cadeau te voorschijn ...met de mededeling dat ze het nu maar vast gaf want niet wist of ze om 12 uur nog wakker, danwel te dronken zou zijn en bang was voor een kater, superlief! En precies toen ik klaar was met uitpakken kwam er nog een fles wijn ... hè vervelend!

We spraken af geen wekker te zetten, maar verassend genoeg werd ik half 7 wakker. En hoe lekker is het dan als je je ogen doet, bedenkt dat je jarig bent en uitkijkt over de okavanga delta rivier terwijl Louise de koffie al klaar had gezet!!! Na nog een koffie,een goddelijke buitendouche en ontbijt gingen we naar het vliegveld om een tochtje over delta te regelen. Ze hebben hier vaste bedragen voor de vliegtuigen, dus als je met meer bent is het goedkoper. Maar wij konden geen mede geïnteresseerden vinden dus zaten we om 11 uur met z'n tweeën en de piloot in het mini vliegtuigje. Ik voorin en dat was even wennen...Want ik zag alles en dus ook dat de ene tank leeg was en de andere nog maar voor een kwart vol. Er volgende een flinke discussie in mezelf (zal ik een grapje maken tegen de piloot of hou ik mij in), maar voor ik er uit was gingen we al. Nog even moest ik het stemmetje in mijn hoofd dat zei 'trek aan dat stuur' wegsturen en wat volgde was een uur op en top genieten!!! Wij hadden er allebei niet bij stil gestaan dat we ook dieren zouden zien, dus extra leuk was het toen we echt overal olifanten door het water zagen trekken en ontelbaar veel nijlpaarden. Zelfs nog giraffes en zebra's. ..echt geweldig!
Nagenietend reden we naar de carwash. ..dat was echt nodig! Overal zat zand en door alle klappen van stenen waren we ook een beetje bang voor wat er onder dat zand vandaan zou komen, maar gelukkig kregen we een uur later een glimmende, frisse auto terug zonder butsen!!

Nu hebben we net mijn verjaardagsdiner op (bedankt ouders!) en gaan we waarschijnlijk vroeg naar bed. Morgen rijden we naar Kasane waar ook een hoop te beleven schijnt,onder andere een trip naar de Victoria watervallen!