op zoek naar avontuur

Mambo Poa

Hoewel het vroege opstaan toch echt niet went, was er wel -weer- sprake van 'je krijgt er zo veel voor terug'. Want nog geen minuut in het park moesten we al op de rem: een kudde olifanten die van mening was dat de weg van hun was en dat vonden wij geen probleem. Na een kwartier mochten we er langs en volgden we een tijdje de jeeps. Het blijft altijd een beetje lastig inschatten: aan de ene kant denk je: zij zullen wel weten waar we het beste dieren kunnen spotten, maar dat gaat ook weer níet altijd op (zoals in het 1e park waar wij wél de leeuwen hadden gespot en een gids dus niet). Deze keer maakten ze het ons makkelijk: we na de zoveelste stop voor een of ander lokaal roodborstje besloten we ons eigen pad te volgen. En met succes: al snel zagen we buffels, zebra's en toen de weg een soort van door het meer ging ook nijlpaarden. Na een stukje met alleen bavianen en herten zaten we net een beetje te 'mopperen' dat het tijd was voor weer wat groots toen we weer een kudde olifanten tegen kwamen. Deze keer waren er 2 bezig met een soort gevecht. Het leek op een gevalletje meisjes plagen kusjes vragen (maar dan andersom: zij begon steeds en ging regelmatig door haar voorste knieën), maar hij hapte niet. Dat verbaasde ons, maar als we het een beetje goed inschatten háár ook. Ze werd pissig en het werd een iets minder gezellig gevecht waarbij ze steeds van links naar rechts vlak voor onze auto langs gingen. Super vet, maar toen zij met die dikke kont de spiegel raakte en daarvoor al een paar keer wankelde kneep ik hem wel een beetje...Want ook al hadden we geen nissan micra deze keer, ook deze jeep (en wij) zouden wel redelijk geplet worden als ze de verkeerde kant op zou vallen. Dus toch maar een klein stukje achteruit gereden om op veiligere afstand nog even te kijken wie er ging winnen. Maar dat zullen we nooit weten want de wedstrijd werd uiteindelijk in de bosjes uitgespeeld. Vol adrenaline reden we verder en zagen we nog vele bizar grote vogels, herten, buffels, zebra's, giraffes en nog meer olifanten. Weer een top dag! Terug in Karatu gingen we weer bij het restaurantje eten en nog 1 keer zoeken of er geen goedkopere slaapmogelijkheid was voor onze volgende bestemming: Tarangire NP. Maar nee, niet als we dicht bij het park wilden slapen. Dus boekten we de lodge van ruim $300 en droomden we vast over olifanten bij onze tent en giraffes bij het zwembad. Het inchecken was vanaf 12 uur en we wilden natuurlijk alles er uit halen dus om 11.59 uur stonden we bij de lodge. 6 man kwam er aan gerend met warme doekjes om je gezicht en handen schoon te maken en om onze spullen te dragen (op zich is dat laatste hier niet gek, dat deden ze zelfs bij de tent van $17). De tent was echt super met een leuke veranda van waar we alles goed in de gaten konden houden. Maar na de lunch wilden we vooral even lekker zwemmen. Helaas was het zwembad echt smerig en zat het hele trapje vol wespen....dus dan maar even een koude douche om af te koelen en op de veranda met een wijntje. Louise ging even tukken en ik deed een poging om een tijdschriftje te lezen, maar daar kwam weinig van terecht: bij elk geritsel speurde ik de bosjes af op wild om vervolgens elke keer te constateren dat het een vogel en/of een hert was. Maar de aanhouder wint en op een gegeven moment was het geen geritsel, maar meer een soort geronk dus met een beste hartslag liep ik een rondje..en nog een..., maar het bleek Louise te zijn :-( Bijna gaf ik de moed op toen ik ineens 3 tenten verder nog net de rug van een olifant zag...en niet veel later ook een slurf. Dus camera en telefoon mee in een klein drafje er naar toe: 5 olifanten op het pad en rondom die tent, paar foto's gemaakt en net toen eentje mij recht aan keek bedacht ik mij dat ik mijn gezonde verstand bij de tent was vergeten en dat deze actie misschien niet heel slim was..maar 'gelukkig' verdwenen de olifanten in de bosjes...Inmiddels was het tijd voor avondeten waar we toch wel redelijk wat van hadden verwacht, maar dat bleek verkeerd ingeschat. Ach ja, dan maar door met de wijn op de veranda om daarna in een diepe coma te vallen. Iets te diep, want de volgende ochtend bleken er toch verschillende olifanten aan onze tent te hebben gesnuffeld vertelden de bewakers...en voor het geval we twijfelden wezen ze ons even op de verse, net niet meer dampende hopen olifantenenpoep. Dan maar snel ontbijten om daarna naar het park te gaan. Met een tip van een Duitser voor een spulletje tegen die mega irritante bijtende vliegen die veel in dit park zouden zijn en een tip van een Belg over de locatie met de meeste kans op leeuwen en cheetahs gingen we op pad. Al snel zagen we een watertje met daarin spelende zebra's en herten en drinkende giraffes (stond nog op de bucketlist!). Bij het volgende meertje werden we vermaakt door drinkende volwassen olifanten en spelende baby olifanten, super leuk. We reden verder in de richting van de locatie die de Belg had getipt. Maar toen kwamen die %@/# vliegen. Nu kan je denken, ach wat maakt het uit, maar als ze er dan zijn gaat dat niet op: ze bijten echt gemeen hard en daar krijg je dan vervolgens 2 dagen later enorme jeukende bulten van. En als dat het was kon je nog steeds denken, ach...maar ze komen niet alleen: ze komen met zoveel dat je gewoon niet meer normaal kan rijden en dus regelmatig een gat in de weg over het hoofd ziet of zo richting een boom stuurt. Dus elke keer als we er 1 zagen drukten we gelijk op de knopjes voor de ramen (wat dan vervolgens nog wel even duurde voor ze dicht waren, heel traag) om daarna binnen een paar minuten een druipend voorhoofd te hebben. En, misschien wel het grootste nadeel: het is onmogelijk om hier schone ruiten te krijgen, dus niet zo leuk voor de foto's. Deze keer bleven de vliegen erg lang rondom de auto en die weg was echt een drama dus toen we een bordje zagen met nóg 50 km naar die plek konden we na een snelle rekensom al snel de conclusie trekken dat het niet haalbaar was om heen en terug te rijden binnen de tijd die wij in het park mochten zijn. We keerden om en sloegen de eerste de beste weg die er beter uit zag in. We zagen nog meer zebra's, herten en apen en een rivier. En door die rivier was een soort mini-trek bezig: gigantisch veel buffels, wildebeesten, zebra's en herten staken de rivier over!!!! En het bleek dat wij dat niet veel later ook moesten doen. Vanuit tegenovergestelde richting kwamen veel jeeps, dus wij besloten even aan te kijken hoe zij door het water gingen. Maar ze bleven net voor óf in óf na het water staan en alle lenzen wezen naar links. Dus speuren en ja hoor: een leeuw op de oever! Na een grapje met een gids toch nog even gevraagd: nog luipaarden gezien vandaag? Waarop hij nee zei en door wilde. Gelukkig was er een trotse Amerikaan aan boord die graag even wilde opscheppen over de cheetah die ze hadden gezien: bedankt! Dus nadat alle jeeps door het water waren, gingen wij op zoek naar de cheetah en die hadden we al snel gevonden. Wel een beetje op afstand en ook erg kinderachtig want hij lag redelijk verstopt achter de boom, maar hij telt wel. En daarmee vonden wij ook dat we tevreden het park (en de vliegen) achter ons konden laten om te vertrekken naar Arusha voor de laatste dagen.We hadden alvast hetzelfde hotel geboekt als de eerste nacht, maar in eerste instantie voor 1 nacht: het was echt een prima hotel, maar de douche die we toen hadden was echt drama: heel klein en een laffe straal. Dus bij aankomst even onderhandeld: heb je een grotere kamer met een grotere douche? Dan blijven we misschien 5 nachten. Nou die hadden ze wel, dus alle spullen uit de auto naar de grote kamer (met ieder een aangewezen plek voor onze spullen) met een koelkast én super aardig personeel dat we (lees: Louise) elke dag op pad stuurden om de koelkast te vullen (en om een bepaalde curry poeder die ze zocht te halen, en slaappillen, en gin enz). Omdat we best gaar waren besloten we te kijken of roomservice mogelijk was. Zeker! En het bleek zelfs sneller dan de eerste keer in het restaurant (dus dat werd elke dag roomservice op het balkon in de avondzon).
De volgende dag zou eind van de middag de auto opgehaald worden dus gingen we s ochtends nog maar even op pad. Al snel werden we weer aan de kant gezet door de politie. Nu is het hier zo'n drukte (en chaos) op de weg dat we sowieso onmogelijk te hard hadden kunnen rijden, dus moest het wel weer een nieuwsgierige politieagent zijn: en ja hoor: waar komen jullie vandaan? Maar deze keer moesten we ook even meedoen voor haar lol: als zij zei Mambo, moesten wij zeggen Poa (oid), dus na 3 keer: Mambo! Poa! lag ze helemaal dubbel en konden we verder naar de Maasai markt. Voor Louise echt een uitje, voor mij vooral gillend gek worden en proberen zo snel mogelijk aan Louise door te geven wat ik wilde zodat zij even minstens de helft van het gevraagde bedrag af kon lullen en ik het dan vervolgens in de auto kon leggen. Dit ging best goed en ook snel, al wisten we nog niet zo goed hoe we alles mee terug moesten nemen in het vliegtuig. Maar toen Louise ineens de auto aan de kant zette bleek ook dat probleem opgelost: een kraampje met tassen, dus allebei een extra (grotere) tas en terug naar het hotel voor een plons in het zwembad en roomservice. Dinsdag besloten we een dagje bij het zwembad te blijven. Het was een stuk rustiger dus lekker. Tot er een 3 locals kwamen: een man alleen en een stelletje Ze observeerden ons goed en ongegeneerd, praten wat in het Swahili, keken weer, lachten, keken weer, vrouw sloeg man (niet heel hard hoor), mannen bleven kijken, nieuw gearriveerde locals werd wat gevraagd waarop ook zij gingen kijken en dat ging zo door. Het was best wat gekkig en eigenlijk vonden wij het ook wel onbeschoft en ongemakkelijk, dus we vroegen onze favoriete hotelmedewerker even wat er was: nou de mannen waren de vrouw van die ene aan het vergelijken met ons. En vooralsnog stonden wij voor (tja...ze houden hier nou eenmaal wel van wit & rondingen;-) ) en nee, ze zouden zeker niets vervelend over ons zeggen, want dat mag niet van hun cultuur. Dat wetende het vuurtje beetje aangewakkerd en ons vermaakt om de hele toestand. Tot ineens, vanuit het niets, de hele lucht rood werd en het enorm begon te waaien: zandstorm. En wel zo bizar dat alle locals en ook de medewerkers van het hotel stonden te filmen en foto's te maken. Bijzonder. Woensdagochtend hebben we nog even wat rondgelopen om vervolgens de tassen te gaan ordenen zodat we donderdag (na een door Louise verzorgde koffie en cadeautje) naar de pedicure konden en daarna lekker konden proosten op mijn verjaardag met alle restjes drank die op moesten: dus dat werd rollend naar bed waar we vanochtend om 6 uur weer uitrolden voor de bus naar Kenia. Na een uurtje wachten werden we dan toch opgepikt door een lege bus, beter...dachten wij, maar een kilometer verderop stond een andere bus en moesten we overstappen...en in die bus zaten wel wat meer mensen en moesten we ook nog even wachten op nog meer mensen. Uiteindelijk gingen we dan en na 2 uur waren we bij de grens. Na een controle en nog meer wachten gingen we weer en kwamen we om 14 uur op het vliegveld. Louise onderhandelde weer wat en dus zaten we al snel in een betaalbare taxi die ook nog wel even bij een supermarkt wilde stoppen om bier te halen. En nu zitten we in ons hotel op ons balkon, naast de koelkast en er is ook weer roomservice en een spa. Dus die laatste dag vermaken wij ons ook wel!

Reacties

Reacties

Sietske

Heerlijk verhaal, mooie avonturen en vast heel veel prachtige foto's!! Fijn!!
Geniet nog even van Nairobi en voor morgen alvast een goede vlucht terug gewenst! Groetjes voor Louise!

Trudy

Mega veel wilde dieren gespot zeg! En fijn dat Louise zo heerlijk weet te onderhandelen??. Heb genoten van je verhalen Marieke. Goede terugreis!

mirjam

Wat een verhalen en opnieuw veel belevenissen! Jullie zijn stoere dames en nooit saai.
Geweldig, bedankt voor het delen!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!