Helaas een slechte aanleiding voor dit vroege verslag: regen....maar ach, na regen komt zonneschijn zeggen ze, dus komt ook wel weer goed ;-)

Het lijkt inmiddelsalweer eeuwen geleden toen mijn lieve moedertje mij donderdagnacht om 03.30 uur op kwam halen. Een klein uurtje later bleek ik nog helemaal niet in te kunnen checken, dus wat kanje dan beter doen dan een lekker starbucksje!Daarna was inchecken wel mogelijk, dus gelijk maar even gedaan en moeders een afscheidskus gegeven: dereis kon beginnen. En die was best pittig:eerst naar Londen, daar 3 uur wachten (zonder rookruimtes....) en vervolgens nog eens 10 uur in het vliegtuig naarVancouver..en opnieuw zo goed als geen oog dicht gedaan, pfff

Maar eenmaal door dede douane bleek het zonnetje lekker te schijnen dus dat half uurtje langer wachten op de auto was danook geen probleem! De bedoeling was om met de auto in 4 uurtjes naarKelowna te rijden om daar gelijk een bed in te kunnen duiken,maar ditduurde iets langer....

Zo simpel als het was om Toronto uit te rijden, zo lastig was het in Vancouver. Ik had dan wel een grote auto (ben een panda gewend, dus is natuurlijk al snel groot) maar tussen die trucks in het drukke verkeer van Vancouver werd ik wel een beetje wanhopig. Na 2 uur,3 'bijna-ongelukken' en nog steeds in Vancouver vroeg ik mij dan ook echt even af waarom ik dit ook al weer zo leuk vind. Gelukkig werd het mij een half uurtje later weer helemaal duidelijk: buiten de stad, koffie in de handen keihard meeblerend met de cd-tjes genieten van de uitzichten: daarom dus!

Na 7 uur rijden was ik dan in Kelowna. Maar nog niet in het hostel: ik zag het wel, maar kon er niet komen...Het was donker, druk op straat en allemaal van die onzinnige eenrichtingswegen....gevolg: 4 x dezelfde (lange) brug genomen en zelfs overwogen toch maar een motel te nemen (tot die man de prijsvertelde en iknietwist hoe snel ik weg moest komen..). Maar uiteindelijk was ik er dan toch: SLAPEN (naeen bij elkaar geraapte 2 uurslapen in de laatste 29 uurging dat prima moet ik zeggen ;-) )

En toen was het tijd om Kelowna te ontdekken.In eerste instantie wilde ik eigenlijkweer doorrijden, maar een dagje rust leek mij wel verstandig. Het enige wat ik wist was dat Kelowna midden tussen de fruitbomen en wijnvelden ligt, dus eveneen kaart gezocht. Na een blik op de kaart bleken er allerlei parkente zijn, een beroemde fruitmarkt en een wijnmuseum (ik hou niet zo vanhet museum, maar voor deze wilde ik wel een uitzondering maken).Dus: op pad!

Na een wandelingetje door het park bleek het wijnmuseum nog dicht. Dus dan toch maar eerst nar de fruitmarkt. Inmiddels heb ik heel wat van die markten gezien, maar dit sloeg echt alles! Alleen danniet echt in positieve zin:de groenteboer op de traaij was nog groter.....

Helaas bleek dit ook voor het wijnmuseum te gelden: hierbij was mijn woonkamer nog groter...Ze hadden Kelowna beter Madurodam kunnen noemen!

Wat over bleef was de optie van een wijnproeverij, maar ja....voor die $80 kan ik zelf ook wel leukeverhalen verzinnen ;-)

En dus werd het hangen bij het hostel. Gelukkig bleek dit super gezellig waardoor ikna de nodige potjes tafeltennis en pool tevreden in een diepe coma viel.

Omdat de coma al om 21.00 uur was begonnen, was ik vanochtend lekker vroeg wakker....Na het ontbijtje nog even een wandeling gemaakt met een of ander Fiji-aan (of hoe ze dan ook mogen heten) zodat hij even van zijn kater af kon komen. Maar na een kwartiertje werd ik zo bangdat ik straks niet meer mocht rijden door het inademen van die lucht...dat ikmij maar snel uit de voeten heb gemaakt: volgas naar Revelstoke..

Rvelstoke is een beetje het begin van de Candian Rockies dus hoe dichter bij, hoe vaker ik al een besneeuwde bergtop zag: zo leuk!

Eenmaal bij het hostel raakte ik aan de praat met mijn Australische kamergenoot en we besloten even naareen grote dam in de buurt te gaan: nou: groot was ie zeker!

En nu zijnwe net terug van het inslaan van wijn, bier en vlees voor de barbecue die hier zo gehouden gaat worden, dus wordt vast weer een gezellig avondje!