zo, speciaal op verzoek van mijn lieve schoonzus een dagje eerder dan de planning was ;-)

(Maar is maar goed ook, want volgens mij wordt het nu alweer een giga verhaal)

Het lijkt alweer heel lang geleden, die barbecue, maar eigenlijk valt het best mee. De barbecue was gezellig, maar daarna werd het helemaal grappig. Er was namelijk een soort van schoolreisje met allemaal 16/17 jarige die hele vreemde bierspelletjes deden. Toen ze vroegen of ik mee wilde doen, kon ik natuurlijk geen nee zeggen. Maar ja, aangezien ik altijd wil winnen, stond ik na een half uurtje wel te tollen op mijn beentjes. Toch nog een poging gedaan in de lokale club, maar uiteindelijk verstandig mijn bedje opgezocht!

De volgende dag zou de Duitse Jakob met mij meerijden naar Banff. Omdat hij eerst nog even moest werken in het hostel, ben ik 's ochtends de berg op gegaan, Mt Revelstoke. Supermooie uitzichten en ook een mooie route. Om 13 uur stapte Jakob in en konden we vertrekken. De route (moeder: de uitgebreide versie zal ik onderaan vermelden ;-) ) ging door Mt Revelstoke NP, Glacier NP, Yoho NP om te eindigen in Banff. Maar natuurlijk niet zonder een blik geworpen te hebben op Lake Louise: supermooi! Maar ook superdruk. Want wat bleek later toen we in Banff kwamen (waar het ook zo druk was): iedereen had maandag vrij (de Canades versie van Labourday). Eenmaal in Banff ingecheckt en een rondje gelopen door het gezellige dorpje en daarna uitgeteld naar bed!

Het was de bedoeling dat ik Jakob hier zou achterlaten (en dat had ik ook niet heel erg gevonden, was geen vervelende jongen, maar ook niet echt een grappenmaker ofzo) maar hij had geen vervoer naar Jasper. Ik ging ook die kant op, dus hij wilde wel meerijden.

Na nog een rondje gelopen te hebben om Banff ook in het daglicht te zien, vertrokken we dan ook richting Jasper. Na een klein uurtje rijden besloten we ook maar even bij Moraine Lake te kijken. Deze is iets minder bekend dan Lake Louise, maar geen idee waarom want ook deze was super. Omdat we genoeg tijd hadden besloten we een kleine hike te doen. We hadden wel een bord gezien met de 'beren-waarschuwing' maar waren al zo aan het turen dat we zo 2 wachtende mensen op een bankje voorbij liepen. Gelukkig riepen zij ons wel even terug, want wat bleek: als je werd 'gepakt' in het bos met minder dan 4 personen kon je een boete krijgen van $5000,-!!. Dus mensen opgepikt en gaan lopen. De wandeling was mooi, maar helaas geen beren op de weg. Maar wel een gouden tip van de mevrouw die ik zo ga gebruiken.

De autotrip ging weer verder met uiteraard de nodige stops voor de kodakmomentjes! Uiteindelijk besloten we in het wildernis hostel te slapen: Mosquito Creek. Geen douche, geen normale wc, geen electriciteit, maar wel wifi en de laatste dagen een beer in de omgeving. In eerste instantie vond ik dat natuurlijk prachtig, maar toen ik 's nachts naar het wc hokje een paar honderd meter verderop moest in het pikke donker werd dat iets minder.

In het hostel bleken ook 2 gezellige Duitse zusjes en de rest van de avond hebben we gezellig zitten ouwehoeren. Zij gingen een beetje dezelfde route doen als ik dus ik zal ze nog vaker tegenkomen.

Na een goede nachtrust gingen we weer verder. De route heet hier de Icefield Parkway en al na 5 minuten werd duidlijk waarom: prachtige gletsjers overal om ons heen. Uiteraard ontbraken de blauwe en groene meren ook niet, dus was echt super! Bij de Athabasca gletsjer (een vd vele van de Columbia Icefield) even gestopt om mijn gletsjerhike voor de dag erna te regelen. Uiteindelijk waren we rond 15 uur in Jasper en hebben we nog even een rondje gelopen om daarna naar het hostel te gaan (lag 7 km buiten het centrum). De lonely planet had het al beschreven, maar het was inderdaad zo: een kamer delen met 27 anderen.....apart!

Gelukkig wel even een lekkere douche kunnen nemen en wat kleertjes kunnen wassen (al is wassen een beetje een groot woord, maar ach) en uiteindelijk ook prima geslapen.

En dat was wel heel fijn, want uiteraard kon ik mijn energie wel gebruiken voor die gletsjer hike. Een beetje jammer was dat het keihard regende de hele weg terug naar de gletsjer dus ik begon al een beetje spijt te krijgen. Toen ik vervolgens bij de gletsjer uitstapte kreeg ik dat helemaal...Bevroren was ik al voordat we begonnen. Gelukkig zijn ze dat gewend en dus kreeg ik leuk pakje aangemeten (het zag er niet uit, maar warm was het wel). Ik had al even met de (enige) andere gletsjerloper gesproken en was een beetje aan het twijfelen of het nou een man of een vrouw was. Gelukkig werd het bij het voorstelrondje duidelijk: Jeff de amerikaan en Todd de gids. We konden vertrekken. Het eerste stukje regende het nog keihard, maar dit werd al snel sneeuw (wat ik uiteraard stukken prettiger vond) en uiteindelijk werd het zelfs droog met een beetje zon en windstil (wat uniek schijnt te zijn). Met onze ijzers onder stapten we flink door omhoog de gletsjer op. En dit is echt super!!!!! Het is moeilijk op de foto's te zien, maar het is soort witte deken met allemaal bergjes er in en riviertjes en kloven ertussen. Todd kon ook mooi vertellen dat als je in zo'n diepe kloof was je maar heel hard moest bidden, want de kans was groot dat je in het ondergrondse rivierenstelsel zal verdrinken. Gelukkig bood hij dan wel z'n hand aan als ik even naar de diepte wou kijken! Na ruim 3 uur omhoog lopen keerden we om en uiteindelijk stond ik nog een uurtje later met een knalrooie boei weer bij de auto. Moe maar voldaan moest ik nog wel een ruime 100 km terug naar, opnieuw, een wildernis hostel. Dit keer in Maligne Canyon.

Na ruim een uurtje rijden stapte ik het hostel binnen en daar waren de Duitse zusjes weer. Zij stonden net op het punt om de weg af te rijden naar Maligne Lake omdat er nogal wat beren in de omgeving zouden zijn en vroegen of ik mee wou...UITERAARD! Maar helaas.....ook nu geen beren op de weg, en ook niet aan de rand...

Een beetje terleurgesteld toch maar gaan slapen en dit was echt drama. Niet omdat het bed niet lekker lag, niet omdat er werd gesnurkt, maar omdat er een slapende knoflookboom in het bed naast me lag: te ranzig! Na de 7e poging om met mijn neus dichtgeknepen in slaap te vallen was ik het zat en dus stond ik om half zeven een broodje te smeren waardoor ik om 7 uur een mooie wandeling bij de, toen nog rustige, Maligne Canyon, kon maken.

Na de tank even vol gegooid te hebben en mezelf een cafeineshot gegeven te hebben kon de trip naar Sun Peaks door Well's Gray NP beginnen. Echter wel na eerst even hard op de rem te trappen, want wat stak daar over: een coyote (op dat moment wist ik echt nog niet wat het precies wat). NAdat de coyote even lekker had gepoept kon ik weer verder om vervolgens weer op de rem te moeten voor een kudde Kariboes! Wat een leuke start van de dag!

De route was opnieuw weer supermooi en na een uurtje of 5 rijden kwam ik aanbij Well's Gray NP. Ik besloot een hike te doen waareen grote kans op beren zou zijn. HIer was er geen sprake van een boete dus ik ging het wandelpad alleen op. In het begin was er niets aand e hand, maar toen het pad nog maar 50 cm breed was met daarnaast van die dichte begroeiing kneep ik hem wel een beetje. Maar ook nu: geen beren...(gelukkig wel mooie uitzichten).

De bedoeling was om in Sunpeaks te gaan slapen. Dus daar reed ik dan ook heen. Maar eenmaal aangekomen bij het (enige) hostel, bleek deze gesloten.Gevolg: ik moest naar Kamloops. Alleen ind e lonely planet stonden geen hostels in Kamloops en de lokale VVV was net dicht. Omdat ik echt geen idee had waar ik moest zoeken ben ik uiteindleijk maar gestrand in een te duur motel. Maar ja: het heeft ook zijn voordeel: na zo'n nacht met een knoflookboom in de kamer is zo'n nachtje alleen wel erg lekker!

Vanochtend stond ik dan ook fris en fruitig op om mijn roadtrip te vervolgen. Tot vanochtend was die roadtrip al 2300 km lang en daar is vandaag denk ik nog zo'n 400 km bijgekomen. Het eerste stuk was eigenlijk een soort dorre 'bende', wel heel mooi natuurlijk, maar erg droog. Daarna werd het steeds groener en groener en ook nu kwamen daar uiteindelijk weer de witte bergtoppen bij, samen met de mooie meren!

Net heb ik even een rondje gelopen door Whistler Village en nu ben ik mijn hostel in het Olympisch dorp aan het wachten tot het 19 uur is. Dan ga ik namelijk de tip van de vrouw gebruiken: rijden naar het Olympisch Park. Dit is dicht en daarom is die weg heel rustig. Zij hebben 5 beren gezien en toen ik net aan het meisje van de receptie vroeg waar het was zei ze ook dat die kans erg groot is, dus wie weet!

Even mbt de foto's: het scheelt mij heel veel tijd om ze op facebook te doen. Mocht ik morgen tijd hebben, zal ik ze ook hierop zettten, maar anders: sorry voor degene zonder facebook!

Wordt vervolgd!

De route (vanaf het begin):

30-08: Vancouver-Hope-Merrit-Kelowna

01-09: Kelowna-Vernon-Sicamous-Revelstoke

02-09: Revelstoke-Golden-Lake Louise-Banff

03-09: Banff- Lake Lousie-MoquitoCreek

04-09: Mosquito Creek-Jasper

05-09: heen en weer naar de Athabasca Gletsjer en toen naar Maligne Canyon (iets ten oosten van Jasper)

06-09: Maligne Canyon - Jasper-Tete Jeune Cache-Clearwater-Sunpeaks-Kamloops

07-09: Kamloops-Cache Creek-Lillooet-Pemberton-Whistler