Zo....het zal er de komende dagen niet van komen, dus weer even een update!

Het hostel in Whistler was echt helemaal top! Omdat ik tot die tijd elke keer maar een nachtje in een hostel was, besloot ik om eens gek te doen en 2 nachten achter elkaar in hetzelfde bed te blijven. Het idee was om zaterdag overdag dan een beetje rondom Whistler te gaan kijken, maar er bleek een of andere fietstocht aan de gang, waardoor het totale verkeer ontregeld was. Gevolg: verplichte rustdag! En dat was helemaal niet erg! Uiteraard heb ik 's avonds wel nog een poging gedaan om beren te spotten, maar helaas weer zonder succes. wel kreeg ik nog wat tips van mijn kamergenote. Zij vond echt dat ik Canada niet mocht verlaten zonder de Snshine Coast gezien te hebben. Vandaar kan je ook naar Vancouver Island en het leek mij dan ook wel zo leuk om het te proberen. Dus zondagochtend vertrokken naar Horseshoe Bay om daar de ferry te nemen naar Gibsons en vandaar te rijden naar Robberts Creek waar een leuk hostel scheen te zijn.

Het hostel was inderdaad leuk en na een gezellig ouwehoerpraatje met de eigenaar en een andere gast even naar het 'centrum' gegaan. Het centrum bestond uit 1 cafe en 1 resaurant en 1 biologische winkel. Na een ieneminemutte werd het het cafe en deze keus bleek hele leuke gevolgen. Want? Nou het mesje achter de bar bleek de Nederlandse Anne, die al voor haar 3e jaar aan de Sunshine Coast werkt/woont. Op haar vraag of ik zin had in een wandeling na haar werk was het antwoord natuurlijk: ja. Haar moeder bleek ook over te zijn en samen met nog een vriendin van haar en haar ouders hebben we een mooie strandwandeling gemaakt. Vervolgens kwam de vraag of ik zin had in een wijntje en/of koffie bij weer een andere vriendin, Logan, die in een huisje aan het strand woonde. Ook nu was het antwoord natuurlijk ja en dit was dan ook het begin van een erg gezellige avond. Terwijl wij samen met een huisgenoot en nog een logee van Logan nog een wandeling maakten door het regenwoud, maakte Logan het eten klaar. Bij terugkomst bleek dat ze echt alles uit de kast had getrokken om het huis nog gezelliger te maken dan het al was. Het was zelfs zo gezellig dat ik spontaan 2 stukjes knoflookbrood nam en mijn bordje pasta met asperges, champignonsen dopertwen zonder mopperen leeg heb gegeten.Als afsluiter had ze ook nog een superlekker toetje en met een wijntje luisterend naar de oceaan was het dan ook heel prettig uitbuiken! Omdat Anne die dag erna naar Nederland zou gaan, zou Logan de moeder van Anne een beetje bezig houden en zij hadden wel zin om ook nog naar Vancouver Islands te gaan, dus even nummer suitgewisseld en op dit moment zit ik dan ook te wachten tot hun boot aankomt.

Ik ging echter wel al eerder, want ik had nog een groot punt op mijn to-do/see list staan: de orka's! Omdat ik had gelezen dat de beste excursies vanuit het noorden van Vancouver Island vertrokken, stond ik de volgende dag vroeg op om mijn weg te vervolgen. Na een uurtje rijden was daar de eerste ferry die mij van Earls Cove naar Saltery Bay bracht. Nog een klein uurtje rijden later kon ik aansluiten in de rij voor de ferry van Powell River naar Comox/Little River op Vancouver Island. Uiteindelijk stond ik dan ook om ca 13 uur op het eiland en stond mij nog een ritje van zo'n 300 km naar het noorden te wachten met afwisselend felle zon en knoertharde hoosbuien...

Tegen 17 uur kwam ik aan in Port Hardy waar ik gelijk even het belangrijkste ging regelen: de zoektocht naar de orka's. Dat gedaan hebbende een hostel gezocht, gevonden en aan de praat geraakt met mijn kamergnootje Nathalie. Zij bleek de hel zomer bezig geweest te zijn met het maken van eenfilm over orka's en zij gaf aan dat zij op het orka-radio-kanaal had gehoord dat ik bij de juiste organisatie mijn tour had geboekt. Vervolgens van mijn andere kamergenootje allemaal tips over Las Vegas gekregen en dus kon ik dan ook rustig gaan slapen.

Voor de tour moest ik een uurtje rijden naar Telegraphe Cove. Een apart plaatsje met allemaal houten huisjes op palen wat er super uitzag zo in de ochtendzon. Helaas kwam er steeds meer mist tijdens het wachten op het startsein en toen de gidsen vervolgens ook nog eens begonnen met de mededeling dat zij nog geen berichten hadden van orka's ind e omgeving werd ik een beetje depri. Maar ja ik had al betaald dus afzeggen zou ook zonde zijn ;-)

En gelukkig maar! Want nog geen 10 minuten onderweg zagen we de eerste humpback al. Terwijl we deze en zijn vriendjes nog maar net aan het aanschouwen waren kwam de gids vertellen dat we verder gingen omdat er toch orka's waren gespot. En niet 1.....Echt overla waren orka's en humpbacks...pfff ik wist gewoon echt niet waar ik kijken moest! Maar gelukkig keek ik wel elke keer precies op tijd de goede kant op en ik was dan ook maar 1 van de drie die een giga orka een bommetje zag doen, zo'n 7 meter van de boot! Echt te super! Maar doordat ik zo onder de indruk was, vergat ik een foto te maken....

Deze groep orka's bleken de (kleine) visetende orka's. Er is nog een andere groep in het gebied namelijk: de grote vis/zeeleeuw/zeehond etende orka. Na een uurtje deze orka's aanschouwd te hebben gingen we nog even zoeken naar de humpbacks en ook die waren druk met bommetjes maken en kunstjes doen. En dan denk je dat het niet nog mooier kan, maar ja hoor: 200 dolfijnen om en rond de boot, kunstjes doen, meezwemmen met de boot: echt geweldig!

Echter een paar minuten later bleek dat zij eigenlijk bescherming zochten bij ons: de grote vis/zeeleeuw/zeehond etende orka's waren in de buurt! Helaas hebben we ze alleen maar 1 duik zien maken en waren ze daarna verdwenen....Met het grappige geluid van de zeeleeuwen op de achtergrond, vetelde de gids nog het een en andere over het gebied en sloot zij af met de woorden dat wij echt grootse mazzel hadden en dat dit hun beste tour van het hele seizoen was...Nou geloof ik zulke uitspraken nooit helemaal, want als het echt klopt heb ik wel heel vaak heel veel mazzel, maar bij terugkomst was zelf Nathalie jaloers: zij had in die 4 maanden maar 2 keer een orka een bommetje zien maken en dat was in de verte!

Ik was natuurlijk al in de zevende hemel met zo'n start van de dag, maar toen Nathalie vroeg of ik even mee ging voor een wandeling naar een plek waar vaak beren waren gespot kon ik natuurlijk geen nee zeggen. Het was even zoeken, maar uiteindelijk hadden we de rivier gevonden. We zagen ontzettend veel zalm uit het water springen en ontzettend veel bald eagles loeren op die zalm, maar helaas weer geen beer.

Terug in het hostel hadden we even gegeten en toen raakten we aand e praat met 2 vissers die net terug waren. Of we mee gingen naar het cafe? Natuurlijk! En opnieuw een gezellige avond!

De volgende dag, woensdag, was het tijd om Port Hardy te verlaten om Tofino te ontdekken. dus even de auto volgetankt, extra large koffie, juiste cd'tje en gaan met die banaan. De eerste 200/300 km had ik natuurlijk al gezien, maar het was nog steeds mooi, maar de 200/300 km daarna, was echt prachtig! Eenmaal aangekomen in Tofino even een rondje gelopen, een praatje gemaakt, eten gekookt, afspraken gemaakt met Logan en toen ging mijn lichtje uit.

Vanochtend even rustig aan gedaan, 2 Fransen een lift gegeven en opnieuw die prachtige route gereden en nu zit ik in de bibliotheek van Nanaimo dit verslagje te typen.

Helaas heb ik nu geen tijd voor foto's, maar die volgen nog. (en ook geen tijd om de spelcheck te doen, dus sorry voor evt foutjes ;-) )

Moeders: de route:

09-09: Whistle-Squamish-Horseshoe Bay--> ferry --> Gibsons - Roberts Creek

10-09: Roberts Creek-Seychelt-Earl's Cove --> ferry --> Saltery Bay - Powell River --> ferry --? Comox/Little River-Campbell River-Woss-Port Mc Neill-Port Hardy

11-09: Port Hardy-Telegraphe Cove-Port Hardy

12-09: Port Hardy-Port Mc Neill-Woss-Campbell river-Courtenay-Port Alberni-Tofino

13-09: Tofino-Port Alberni-Nanaimo