Of het nou de schrik was of de tijdscrisis: in het vorige verslag ben ik helemaal mijn engste ervaring tot nu toe vergeten te vertellen.....Want was er namelijk gebeurd: toen ik in Port Hardy de tank had volgegooid, de extra large koffie binnen handbereik had en een leuk cd-tje in de machine had gepropt leek er geen vuiltje aan de lucht. Echter: nog geen half uur later zat ik te shaken in de auto. Er was namelijk een of ander achterlijk hert dat het in zijn hoofd haalde om vanuit het niets de (snel-) weg over te steken. Vol op de rem had ik met de auto alle hoeken van de snelweg kunnen zien, als ik niet mijn ogen dicht had gehad. Gelukkig was de hele snelweg leeg en toen ik mijn ogen weer open had, zag ik het hert nog op zijn poten staan, dus ik ging er maar vanuit dat ik hem niet had geraakt. Trillend vervolgde ik mijn weg om vervolgens nog geen kwartier later weer op de rem te moeten. Dit keer kreeg ik iets meer tijd van moeder hert want zij was net haar kind de regels van het 'links-rechts-links en dan pas oversteken' aan het uitleggen. Het voordeel van deze ervaring is dat ik nu weet dat ik een goeie reactie heb, maar daar was ik liever op een andere manier achter gekomen!

Na het schrijven van het vorige verslag ging ik naar de haven van Nanaimo om Logan en Ine op te halen en samen een leuk hostel te zoek. Dat was al snel gelukt en dus was het wel tijd voor een borrel, een hapje en nog een borrel om daarna voldaan te gaan slapen.

De volgende dag, vrijdag, hadden Ine en Logan een afspraak voor een tea-reading. Dit hield in dat je eerst thee met allerlei blaadjes erin moest drinken en dan vervolgens kwam 'jomanda' de blaadjes bekijken en je tips & trucs voor het leven geven. Nu ben ik sowieso iets meer van de koffie dus ik sloeg effe over en heb lekker van het zonnetje zitten genieten in de tuin.

Toen zij klaar waren bleek het allemaal nogal heftig, dus een wijntje ging er wel in. Gelukkig barst het van de wijnboerderijen tussen Nanaimo en Victoria dus daar hebben we even gebruik van gemaakt ;-) Nadeel was wel dat ik natuurlijk nog moest rijden, dus meer dan 1 boerderij zat er niet in. Eenmaal in Victoria bleek er een festival het hele weekend waardoor alle hostels vol zaten. Maar dat is het voordeel van een Canadese reisgenoot: Logan had een trucje waardoor we uiteindelijk met zijn drieen in een motel zaten voor de prijs van een (goedkoop) hostel. Helemaal goed en vlakbij het centrum. Na even een rondje gelopen te hebben bleken we allemaal wel aardig moe dus besloten we een magnetronhap op te warmen in de kamer en daarbij te genieten van de fles wijn van de boerderij.

Fris & fruitig waren we de volgende dag al vroeg uit de veren en hebben we Victoria ontdekt. Een supermooie stad met allemaal mooie gebouwen, parken, bloemen en pubs met live muziek. Uiteraard konden we dan ook niet weg gaan zonder een van de vele pubs bezocht te hebben. Verstandig als we waren hadden we wel eerst even een goede (en hele lekkere) bodem gelegd om vervolgens vol aan het bier te gaan! Al slingerend konden we gelukkig nog wel het motel vinden en daar vielen we als een blok in slaap!

Omdat ik zondag om 14 uur de auto moest terugbrengen hadden we voor de zekerheid maar een reservering gemaakt voor de boot van 11 uur. De vrouw aan de telefoon vertelde ons dat we er dan om 10.35 moesten zijn. Doordat het druk was op de weg, waren we er uiteindelijk om 10.36 om vervolgens een preek te krijgen dat we er om 10.25 hadden moeten zijn. Toen ze me ook nog ging behandelen als een imbeciel stond ik op ontploffen. Maar omdat er nog een kleine kans was dat we de boot wel op zouden mogen had ik me keurig ingehouden. Het mocht alleen niet baten: boot gemist en ik zwaar in de stress dat ik niet op tijd zou zijn met het inleveren van de auto. Om mij niet daadwerkelijk te laten ontploffen was Logan zo lief om wat telefoontjes te gaan plegen en met succes: we mochten de auto 3 kwartier later inleveren. Dit wetende kon ik dan ook optimaal genieten van het warme zonnetje op de boot!

Eenmaal aan wal was het een eitje om het vliegveld te vinden en na het inleveren van de auto met het treintje naar downtown Vancouver te gaan. Logan en Ine gingen vandaar weer naar het huis van Logan, maar komen waarschijnlijk morgen weer even terug. Dus tijdelijk afscheid genomen en een hostel gezocht en gevonden. Perfecte locatie dus ook gelijk maar even een rondje gelopen om daarna in een diepe coma te vallen.

Vanochtend & vanmiddag heb ik eigenlijk alleen maar geslenterd door de stad en af en toe een bankje opgezocht. Maar waar ik al voor was gewaarschuwd en wat mij gisteren ook al opviel: het stikt hier van de daklozen. Vorige keer (2009) was dit nog een stuk minder, maar nu als je stil gaat staan en iets uit je tas wilt pakken, in mijn geval dus meestal een sigaret, word je meteen omsingeld door bietsers dus de lol was er snel af. Heel even had ik overwogen om te stoppen, maar met de combi Vegas & Cis in het vooruitzicht heb ik dat idee maar heel snel laten waaien ;-)!