Tijdens het typen van het vorige verslag was het de bedoeling om daarna vroeg naar bed te gaan...maar blijkbaar vonden ze ons zo gezellig dat ze speciaal voor ons de bar open deden. Dus een paar biertjes & wijntjes later bleven er nog maar weinig uurtjes slaap over. Gelukkig maakte het vooruitzicht op Krugerpark dat alle slaap spontaan verdween toen de wekker om 4.15 uur afging. Na een klein uurtje rijden waren we bij de ingang en nog geen minuut later zagen we de eerste olifanten al. Niet lang daarna gevolgd door de buffel en de neushoorn en na het nemen van een zijweggetje kon ook het nijlpaard aan het lijstje worden toegevoegd. ..Na een tijdje te hebben genoten van de nijlpaarden (en hun geluiden) gingen we verder en volgden er nog heel veel hert-soorten, giraffes en zebras voor we om 10 uur toch echt wel toe waren aan een plas & koffie stop. Ik had veel verwacht, maar om binnen 4 uur zelf al 3 van de big 5 te kunnen spotten was echt bizar! Na de koffie gaf Louise aan het wel fijn te vinden als ik een stukje zou rijden...nou rijden ze in het Krugerpark rechts, links en midden op de weg dus een betere plek om te wennen was er niet. En dus gingen we verder...al snel werd mij duidelijk waarom Louise wilde ruilen. In eerste instantie dacht ik dat het geluid dat ik hoorde misschien een neushoorn was, maar nee hoor: Louise lag ongegeneerd te snurken. ..Dus als een malle moest ik nu 2 kanten in de gaten houden en af en toe een blik op de weg was ook wel handig om te voorkomen dat ik op een kudde stilstaande auto's zou botsen. En die kudde stond er...Want wie lag daar onder de boom: nummer 4 van 5: de leeuw. En wie dartelde een beetje in paniek heen en weer op de voorgrond: bambi. Ik zag het al helemaal voor me en maakte vol enthousiasme Louise wakker. Natuurlijk was ze blij met de leeuw, maar zij kon iets minder genieten van het idee dat de leeuw misschien wel trek had in een hapje bambi. .Helaas. .Na een half uur had bambi de nooduitgang gevonden en de leeuwen leken ook niet in actie te komen (niet gek: ruim 40 graden en geen wind). We gingen weer verder en zagen nog een hoop herten, paar neushoorns, apen en buffels voor we aankwamen in onze eerste lodge: Berg en Dal (voor de mensen die nu de kaart er bij pakken (moeders): inderdaad niet logisch maar door de schoolvakantie mochten we al lang blij zijn dat we in het park een slaap plek hadden). De lodge was super en al onze ingeslagen boodschappen overbodig: alles was er te krijgen voor ongeveer dezelfde prijs als buiten het park. Dus dan maar uit eten ;-) en weer vroeg naar bed, want we wilden zodra het hek openging het park weer in (05.30 uur). Met zelfgesmeerde broodjes pindakaas gingen we op pad. Na 2 minuten konden we al vol op de rem voor een groep speelse apen en niet veel later volgde een zeer spectaculaire ervaring: ik spotte 1 olifant in een zijweggetje. Ik stuurde onze wagen (nissan micra) het pad op en zette de motor uit om ze niet af te schrikken. Al snel bleek het hier niet om 1, maar om ruim 20 olifanten te gaan met baby's. Ze kwamen steeds dichterbij wat onze camera's wel konden waarderen. Maar toen de baas van de groep op een gegeven moment wel erg dichtbij kwam en niet veel later onze auto was omsingeld door deze enorme beesten kneep ik hem wel een beetje. Gelukkig besloten ze ons (in dit geval met name mij) niet al te lang in angst te laten en kon ik 10 minuten later weer rustig ademen en foto's maken. We reden verder om -na het zien van nog veel meer grote dieren- uiteindelijk rond een uurtje of 15 te arriveren bij onze 2e lodge: Pretoriuskop. Omdat ons ritme van biertjes/wijntjes, vroeg avondeten en vroeg naar bed ons wel beviel, besloten we hier niet van af te wijken en dit gold ook voor de wekker. Zeker omdat we rustig onze tijd wilden nemen voor onze route naar de uitgang van het park. En gelukkig maar want super- en tegelijk ook weer een beetje angst- moment nr 2 stond voor ons klaar. Letterlijk! Want na het spotten van een heleboel hyena's werden we door een mega neushoorn gedwongen te stoppen. Recht voor onze auto met zijn hoorn op het midden van de voorruit gericht hebben we een half uur recht in zijn bruine kijkers gekeken (al werd ik vooral afgeleid door die enorme hoorn). Uiteindelijk gaf hij zich gewonnen en verdween in de bosjes. We gingen verder om om 10 uur uit te checken bij het Krugerpark en om om 12 uur in te checken bij Swaziland. De reis verliep soepel al moesten we af en toe wel vol op de rem voor overstekende herten, koeien, geiten en zelfs apen, maar volgens onze planning waren we om 15 uur in onze lodge in Milwane NP. Een superlodge met een gigantisch uitzicht over een vallei vol herten, bizons en blue wildebeesten. Na een eveneens super ontbijtje vervolgden we onze weg. We hadden besloten om naar Hluhluwe te gaan, dus het eerste doel was de grens bereiken. Al snel viel het ons op dat er echt op elke hoek politie stond. Dus extra oplettend ( deuren op slot, geen waardevolle spullen in het zicht en afstand houden bij de stoplichten (Dank broer!)) reden we verder tot we echt nodig moesten plassen. We stapten uit en hoorden alleen maar sirenes...Ze sjeesden voorbij in dezelfde richting die wij op moesten, maar wat bleek: de koningin was onderweg naar een opening in het volgende dorp. Bij de grens ging het allemaal niet al te vlot wat mij huwelijksaanzoek nr 4 opleverde. Echter: zolang ik vrouwen blijf spotten met een koelbox op hun hoofd terwijl de man er vrolijk naast huppelt is er geen haar op mijn hoofd die er over nadenkt om JA te zeggen ;-) Na de grens was het nog een klein uurtje naar Hluhluwe waar we heel naïef hadden gedacht nog te kunnen kiezen tussen de accommodaties. ..niet dus: in het hele park was nog maar 1 hutje over voor die nacht en de nacht er na helemaal niets: schoolvakantie. ..Grrr je zou denken dat ik iets had geleerd van vorig jaar, maar niet dus...Gelukkig is de schoolvakantie morgen over :-) Doordat het regende besloten we het maar op een zuipen te zetten. We = Louise. ..ik had 3 glaasjes rode wijn op in de tijd dat zij 6 flessen bier op had  om vervolgens vanochtend te beginnen met 'goedemorgen Marieke, ik hoop dat je niet heel boos wordt maar ik heb je wijn opgedronken'...Ze was vannacht wakker geworden, dronk haar pul leeg en besloot toen de rest van de fles achterover te gieten om vervolgens weer verder te slapen...ik kwam niet meer bij...maar het leek ons wel zo verstandig als ik de eerste tocht door het park voor mijn rekening zou nemen. Nu heb je in die parken hier rode en gele wegen. In Kruger hadden we continue gele omdat dat net iets meer door de bush is (rode is normaal), dus dat gingen we nu ook doen. We reden door het park en net na het zien van een kudde buffels kwam een bocht naar links gevolgd door een mega steile heuvel met gigantische kuilen. Hier kwamen we alleen pas halverwege achter...er zat niets anders op dan bergje af en -redelijk- bergje op. Bovenaan zat ik aardig in de rats: er stond namelijk een stukje op de kaart met de aanduiding '2×2'.. dat stuk moest echter nog komen dus ik durfde eigenlijk geen meter verder. We besloten terug te gaan en al biddend-zwetend-trillend stuurde ik de auto (had ik al gezegd dat het een nissan MICRA was? ) de berg op...bijna bovenaan begon ik al een beetje te glunderen, maar dat was te vroeg: de auto weigerde verder om hoog te gaan, wilde alleen maar naar beneden (handrem alleen was niet genoeg). Wat ik ook probeerde: het lukte niet...grote paniek! We waren de hele weg geen auto tegengekomen en zagen het al gebeuren dat we pas eind van de dag hulp zouden krijgen. Louise besloot tegen mijn verzoeken in de auto uit te stappen en ging op zoek naar weet ik veel wat...ik durfde mijn voet niet van de rem te halen dus bleef als een bang hert achter. En toen- vanuit het niets- was daar onze Duitse redder! Een mega kerel die het wel wilde proberen. Dus ook ik stapte uit op de grond van de olifant en de leeuw en we deden schietgebedjes. En na 3 pogingen werden deze gehoord! Ik geloof niet dat ik ooit iemand zo hard om zijn nek ben gevlogen. Al trillend en bevend reden we terug naar de lodge om eerst 3 koffie naar binnen te werken voor ik een blik op het buffet wierp. Om ook de auto even bij te laten komen werd het ontbijt gevolgd door nog een paar koffie om uiteindelijk via alleen maar rode wegen naar de uitgang te rijden en daarna door naar St Lucia waar we nu net zijn aangekomen!