Na het schrijven van het vorige verslag volgde nog een laatste glaasje wijn en een hele diepe slaap. Om vervolgens vol energie te beginnen aan de volgende etappe. Na een klein half uurtje waren we in Wilderness waar we even van het uitzicht op de oceaan hebben genoten. De route van vandaag ging door de bergen en was echt super...wat een hoop fotostopjes betekende, waardoor we, na een lunch in Oudtshoorn, uiteindelijk nog effe extra gas moesten geven om op tijd bij de Cango Caves(grotten) te arriveren voor de laatste tour. Gelukkig wist mijn rechtervoet dit voor elkaar te krijgen zodat we alleen een klein sprintje moesten trekken om bij de net vertrokken groep aan te haken. In eerste instantie hadden we de 'adventure' toer in ons hoofd maar na het zien van de voorbeelden van hoe smal sommige doorgangen waren icm met de opmerking '30 cm hoog voor 10 meter lang' waren we het snel eens: de normale toer! En die was ook prachtig! Voldaan gingen we op zoek naar een slaapplek en die vonden we: een superschattig wit huisje in een prachtige tuin met uitzicht op de olijven, druiven, struisvogels en een rivier. En op ons 'probleem' dat er geen restaurantje op loopafstand was, hadden ze ook een oplossing: we konden aanschuiven voor het diner om 19 uur. En dus lagen we 5 minuten later heerlijk ontspannen te genieten van de zon & de drankjes. Een beetje bijgekleurd gingen we aan tafel. De keus was: struisvogel of vis...dat werd (voor mij) dus struisvogel. En hoewel ik de eerste paar hapjes echt wel lekker vond, zal ik het niet zo snel nog een keer bestellen (misschien kwam dat ook doordat tijdens de 2e helft van de biefstuk de levende struisvogel steeds door mijn beeld liep..hypocriet, ik weet het..). Na nog een heerlijk toetje en een bakkie koffie was het al weer bikkelen om mijn ogen open te houden en waarom zou je daar niet aan toegeven op vakantie??? Dus vroeg in bed met het grote voordeel: vroeg weer fit en lekker de tijd om in het zonnetje wakker te worden met een cappuccino en super uitzicht!

Na het ontbijt gingen we verder. Eerst door Oudtshoorn, toen koffie in Calitzdorp en een heerlijke lunch in Barrydale (restaurant diesel & creme!!) om vervolgens in Swellendam de cottage op te zoeken waar moeders 10 dagen daarvoor had geslapen. Gelukkig waren de instructies duidelijk dus al snel konden we weer in standje relax (=wijn in de zon). Louise opperde nog dat we wel zelf konden koken, maar aangezien we er niet uit konden komen wat dan besloten we maar voor een plate in de pub te gaan. Een goede timing want er was een spannende rugby wedstrijd aan de gang en de pub was gevuld met supporters van beide clubs (oh oh)...voordeel: we konden niet per ongeluk voor de 'verkeerde' juichen :-) Maar toen het fluitsignaal klonk bleek dit voor zo goed als alle gasten ook het signaal om naar huis te gaan. Wij hadden echter nog geen behoefte om te gaan en de gezellige eigenaren hadden ook nog wel zin in een borrel....of eigenlijk: een heleboel borrels! En dus dronken we springbok (pepermunt likeur met amarulla), jagerbomb, teqbomb (tequila versie), brandewijn en zwarte sambucca tussen de biertjes en wijntjes door. Tussendoor kon ik lekker Nederlands met ze ouwehoeren en ging het met mij prima. Louise daarentegen was totaal de weg kwijt. Eerst letterlijk: stond ze met haar neus richting de straat een beetje verdwaasd te kijken...Dus ik vraag wat er is, begint ze te fluisteren dat ze de wc niet meer ziet...Nee, hè he: die was links achterin ;-).... Na de wc begon ze zo waar te dansen (doet ze nooit, echt nooit) en toen het wel de bedoeling was dat we gingen bleef ze stug zitten terwijl ze tegen mij 'fluisterde' dat ze dan vast nog wel een drankje kreeg.....Om gênante situaties te voorkomen heb ik maar teruggefluisterd dat we echt moesten gaan en toen ging ze mee. Maar ipv de 5 minuten op de heenweg kwamen we nu pas na 30 min bij ons huis. Opgelucht deed ik de deur op slot en haalde de sleutel uit het slot, voor het geval dat Louise nog een tochtje wilde maken (dat ging nu in ieder geval niet meer lukken want het was nuchter al een beste klus om de deur van het slot te krijgen). Louise was inmiddels in een stoel geploft en ik vond het wel prima zo dus dook mijn eenpersoons bed in. Omdat Louise de vorige keer het eenpersoons bed had mocht zij nu (in de andere slaapkamer) in het tweepersoonsbed. Maar midden in de nacht werd ik wakker. In eerste instantie dacht ik dat ik nijlpaarden hoorde, maar dat was meer een droom. De harde werkelijkheid was dat ik Louise hoorde snurken. Ik dacht nog: dat is echt bizar met een gang er tussen, maar al snel zag ik dat ze in het andere bed op MIJN kamer was neergestort...oh oh oh... en ik maar denken dat Ieren tegen drank kunnen. ..

De volgende ochtend was haar kater enorm en haar geheugen foetsie. Ze wist ook niet meer dat we hadden afgesproken om een poging te wagen kaartjes voor de rugby finale van de nationale competitie te bemachtigen. Gelukkig vond ze het wel nog steeds een goed idee en dus stond ik om 5 voor 9 te wachten tot de winkel open ging. Helaas bleek het allemaal niet zo simpel dus nu moeten we het dinsdag via internet regelen.

Dus zonder kaartjes, maar met 1 kater gingen we weer op pad. Met een paar korte pitstops in Waenhuiskruis en Struisbaai en een lange stop in Cape Agulhas, waar we uiteraard even naar het zuidelijkste puntje van Afrika -wat ook gelijk de plek is waar de Atlantische en de Indische oceaan elkaar treffen- zijn gewandeld, kwamen we om 16 uur aan in Gansbaai. Bij de eerste B&B kregen we te horen dat ze vol zat, de tweede deed niet open, maar zoals wel vaker was ook nu 3 x scheepsrecht: een superkamer met zowel vanuit bed als vanaf balkon uitzicht op de oceaan met enorme golven (rechtvoor), de zonsondergang (links) en walvissen (rechts)! En gelukkig waren de walvissen er 's ochtends ook nog en: ze hadden goed geslapen, want ze maakten het ene bommetje na het andere. Enige nadeel: zodra ze doorhadden dat wij er een kiekje van wilden maken hielden ze er mee op. En dus ging ik doen alsof ze me totaal niet interesseerden: opmaken, tandenpoetsen, haren kammen -maar ondertussen hield ik ze in de gaten- en met succes, want toen ik het 2e wattenstaafje in mijn linkeroor had sprong er een de lucht in en was ik net op tijd om met mijn rechter wijsvinger het knopje van de camera in te drukken!

Het aparte was: eigenlijk waren de walvissen helemaal niet het doel van ons bezoek aan Gansbaai. Dit waren namelijk de haaien. Helaas bleek dat er voor het eerst in 15 jaar excursies waren geweest die geen een haai hadden gezien. Er was dan ook nog maar 1 bureau dat de excursie 'Cage diving with te sharks' aanbood en die zat vol. Dus nu hebben we de afspraak dat we via via op de hoogte worden gehouden over de tochtjes de rest van deze week: als er wel weer haaien worden gespot gaan we donderdag terug en anders moeten we helaas een volgende vakantie maar weer naar dit prachtige land :-p Na een laatste blik op de walvis gingen we verder via Hermanus naar Franschoek. Opnieuw een supermooie route en heel vervelend: weer een prachtige plek om te overnachten: een heel huis met ieder een eigen slaapkamer, eigen badkamer, wifi in elke kamer, 'eigen' terrassen met overal uitzicht op de wijngaarden en bergen, een giga keuken en op loopafstand van het gezellige dorp ....en dat voor ..... durf het bijna niet te zeggen... €26,- p.p.p.n. Dus dat we hier 2 nachten gaan blijven is wel duidelijk, maar we overwegen er nu om een 3e aan vast te plakken :-) en zijn keihard aan het duimen dat het morgen lukt om kaartjes voor de rugby te krijgen en op positief bericht mbt de haaien :-)