Na 2 prima vluchten en zelfs een aantal tukkies stond Louise mij braaf op te wachten in Johannesburg. Al net zo braaf liet zij mij eerst even bijkomen met een peukie voor we naar het autoverhuurbedrijf gingen. We hadden al besloten dat we toch wilden proberen of we een 4WD konden krijgen en hadden de trucjes voor de onderhandeling nog een keertje doorgenomen. Maar helaas bleek dit voor niets, want zelfs met al haar Ierse charmes was het onmogelijk om van 'not available' 'available' te maken. En dus reden we een klein uurtje na mijn landing weg in een spiksplinternieuwe Toyota, ook niet slecht. Toen kwam het moment waar ik toch al weken een beetje met buikpijn naar toeleefde: vinden we het hotel in 1x of gaan we -net als vorig jaar- weer 4 uur dwalen door de achterbuurten van Johannesburg? Uiteraard had ik wel e.e.a. aan voorbereidingen getroffen om dat laatste te voorkomen en Louise bleek dat ook gedaan te hebben. En dus reden we -zo goed als- in 1 x (klein missertje maar dat had de beste kunnen overkomen) naar het hotel en zaten net na het eerste fluitsignaal van Zuid-Afrika - Japan (rugby) aan ons eerste biertje te wachten op de hamburger! Na de wedstrijd, hamburger, 2 biertjes, 1 sheridans en een goddelijke douche ging mijn lichtje uit om vervolgens op 8 uur weer aan te gaan. Na de auto op de juiste manier te hebben ingericht was het tijd voor het ontbijtbuffet. Waar Louise normaal niet vaak aan voorbereidingen doet, had ze dit jaar heel slim bedacht om plastic bakjes mee te nemen die na het ontbijt compleet gevuld ineens op de achterbank stonden....en dus kon de reis beginnen!

Het eerste doel was zo veel mogelijk kilometers afleggen richting Namibië. Na een beetje een trage start (johannesburg uitkomen was wat lastig), kwamen we uiteindelijkom 17 uurin Vryburg. We vonden al snel een geschikte slaapplek en een supermarkt met wijn! Helaas bleek bij het afrekenen dat die wijn alleen nietop zondaggekocht mocht worden...3 x nagevraagd omdat we echt dachten het niet goed begrepen te hebben, maar het was echt zo: geen verkoop van alcoholop zondag. ..Gelukkig hadden we de sheridans nog ;-)

De volgende ochtend vertrokken weom 7 uur. We hoopten zo ver mogelijk te komen en het liefst zelfs in het Kgalagadi park en dat lukte. Het zat zelfs zo mee dat we daarom 15 uureen slaapplek hadden en een plekkie voor de sunset-game-drive. Dus na een kleine poging om zelf iets te spotten (niet gelukt) en een douche stonden wij keurig op tijd bij de verzamelplaats. De gids vertelde ons dat we beter zo hoog mogelijk in de jeep konden zitten want dan zag je het meest. Dat diezelfde gids zelf maar 1.30 m. was en niet boven het stuur uit kwam viel ons pas op toen hij instapte. Dat samen met de overdreven interesse voor vogels van de dominante leider van het andere groepje game-drivers zorgde ervoor dat wij 3 uur later alleen een paar uilen, andere vogels en een slang (cape-cobra) hadden gezien en ontzettend uitkeken naar de biefstuk die we zouden gaan bestellen. Uiteraard bestelde ik die met champignonsaus, maar toen ze echt niet veel later al roerend in een bakje de biefstuk met saus kwam brengen vreesde ik het ergste. En dat bleek terecht: allemaal klonten in een soort mayonaise met aangekoekte randen en als je die klonten aanraakte knapte ze open en ontstond er een stofwolk. Louise had pepersaus die weliswaar geen klontjes had, maar ter compensatie voor meer dan de helft uit azijn bestond.....Dus ja..dan zat er maar een ding op: sheridans!

De volgende dag gingen we het zelf maar proberen en ik zou de auto besturen. Aangezien het alleen maar zandwegen waren zat het eerste uur de enge ervaring van vorig jaar mij nog dwars. Maar daarna ging het steeds beter en na 3 uurtjes had ik het door: vooral niet te veel remmen en sturen en dan is het net als raften afgewisseld met een achtbaan (zonder loopings uiteraard). Leuk, maar niet waar we voor kwamen. Dat waren namelijk leeuwen, luipaarden of cheetahs. Nu hadden we al best veel mensen gesproken die al een week in het park waren, maar door de harde wind nog niets hadden gezien (blijken ze niet van te houden). Erg verbaasd waren we dan ook toen wij niet 1, maar wel 5 cheetahs zagen langs de kant van de weg en uiteindelijk rondom onze auto...echt super vet! We deden nog een poging voor het kersje van de taart: wachten tot de cheetahs een springbok zouden grijpen, maar dat leek niet te gaan gebeuren. Met een zeer voldaan gevoel gingen we weer naar het restaurant -er was er namelijk maar 1- maar we hadden bedacht dat er met kip cordon blue toch weinig mis zou kunnen gaan...wel dus: een kip cordon blue wordt er namelijk niet lekkerder van als je hem opwarmt in de magnetron ; -) Er zat niets anders op: wijn, slapen en weer vroeg op pad voor ons volgende punt op de lijst: Fish River Canyon!

Om 7 uurreden we het park uit,om 9 uurwaren we in Namibië waar we om 9.30 met alle benodigde papieren en een lading koffie verder reden over de eerste Namibiaanse snelweg (= gravel) van een hele reeks. Na 2 uur geen auto gezien te hebben kwamen we in Keetmanshoop om vervolgens heel even te genieten van asfalt waarna nog een tocht van anderhalf uur over een hobbel/bobbel/zand/gravel weg volgde. Maar het was het waard: wat een uitzicht!!! Omdat we in de tussentijd hadden bedacht toch vast die laatste weg gedaan te willen hebben voor we aan de volgende etappe begonnen hadden we een hotel gereserveerd in Seeheim. Na een kleine versnapering begonnen we aan de terugweg. Deze liep boven verwachting voorspoedig tot ik op een gegeven moment een gek geluidje hoorde...Louise ging kijken en ja hoor: de eerste lekke band was een feit. En dan hebben we het niet over een gaatjes waar je een bakje water voor nodig hebt om te ontdekken waar het zit, nee 3 gapende gaten keken ons lachend aan. Louise kon er echter niet om lachen (ik mocht niet eens een foto maken), maar ik vind dat we het snel en goed hebben gefikst: na 4 minuten hadden we de krik uit de auto en na in totaal 13 minuten reden we (reed ik) weer verder. Louise daarentegen moest het allemaal even verwerken dus trok in die 20 minuten die volgden 2 loeihete halve liters open en een pakje marlboro :-p

Nu zijn we in het hotel, morgen na het ontbijt even een klein ommetje om in Keetmanshoop een nieuwe band te halen en dan op naar de Sossusvlei/Naukluft.