Na een iets later vertrek uit Maun dan gepland (doordat de was nog hing te drogen) verliep het eerste stuk tot Nata zonder obstakels op de weg. In Nata vulden we de tank en de waterflessen en reden we verder. Echter vanaf Nata word je continue gewaarschuwd voor olifanten op de weg...terecht! Dat is waarschijnlijk wel het grootste verschil met Namibië en Zuid-Afrika: daar leven de dieren natuurlijk ook in het wild, maar er is altijd wel ergens een hek. In Botswana rij je 120 op de snelweg (Louise 146...Deze keer kwamen we er niet vanaf met doritos of grapjes) en zie je overal wild!!! Aan het begin van de middag waren in de buurt van Kasane en begon de zoektocht naar een slaapplek. De eerste lodge op ons lijstje was vol, de tweede ook....maar daar werden we wel top geholpen dus hoewel we ergens anders sliepen, dronken we de savannah's bij hun. Ook de tours boekten we via hun en de eerste was een tocht naar de Victoria watervallen. Omdat we allebei de watervallen van Iguazu al hebben gezien en Niagara daarna een beetje tegenviel (echt extreem verwend, ik weet het) lieten we onze hoge verwachtingen in het hotel achter en stapten in onze eerste taxi. Deze bracht ons tot de grens. Helaas ging het bij de grens (Zimbabwe in) niet helemaal eerlijk, dus pas 2 uur later stapten we in de 2e taxi die ons naar de watervallen bracht. Het lekkere van geen verwachtingen is dat het alleen maar mee kan vallen en dat deed het dan ook: supermooi! Na ze van alle kanten bekeken te hebben gingen we nog even naar een marktje. Hoewel Louise er normaal wel van houdt, was ze het nu ook snel zat. Dus om van al die 'what are you looking for' fluisterende mannen af te komen riep ze maar dat ze alleen maar een man zocht...maar verassend: ook die hadden ze in de aanbieding. ...snel wegwezen en weer de taxi in terug naar Kasane voor een paar lekkere Savannah's om daarna vroeg naar bed te gaan. Om 4 uur ging nl de wekker weer...Game drive in Chobe NP! De gids scheurde werkelijk door het park wat foto's van o.a. de olifanten en hyena's onmogelijk maakte. Net op het moment dat we er eigenlijk iets van wilden zeggen trapte hij vol op de rem, zette hem in z'n achteruit, gaf gas, kon na ons geschreeuw net op tijd toch weer remmen zodat de dikke auto achter ons niet in de kreukels zat, keerde met 8 x steken waarvan ik zeker 4 x dacht dat we om zouden kukelen en scheurde door het mulle zand een ander pad in.Omdat hij niets zei zaten wij allemaal een beetje verbaasd te zitten maar al snel zagen we wat al deze acties goedkeurde: een leeuw! Oh nee...wacht..2..nee. .5...nee: minstens 12 leeuwen zat links en rechts in de 'berm' te geeuwen/grommen/luieren. Waanzinnig! Hoe erg ik ook hoopte op een luipaard dit was het vroege opstaan ook zeker waard. Toen ze uiteindelijk allemaal weggewandeld waren gaf de gids weer gas om niet heel veel later weer te stoppen,want ja hoor...eindelijk de ontbrekende 5e van de big five stak over: het luipaard! Wat een beest is dat! Nadat ook hij de bosjes in was gedoken gingen we verder en zagen we nog vele 'gewone' dieren, zoals olifanten, zebra's, giraffes, buffels en na 3 uur kwamen we vol adrenaline terug in het hotel. Na een paar uur luieren maakten we ons klaar voor tocht 2 van de dag: sunset boot cruise! Eerst even doorgeven hoeveel savannah's we mee wilden en hup aan boord. Nog voor we ons goed geïnstalleerd hadden wierp de eerste krokodil zich al in het water...dat beloofde veel goeds! En ja hoor...niet veel later een grote kudde olifanten die druk aan het eten/drinken/badderen/poepen (bah...gewoon in het water waar ze ook uit drinken) waren. En niet veel daarna een clubje nijlpaarden, die regelmatig even hun tanden lieten zien om duidelijk te maken dat we niet met ze moeten fucken...boodschap overgekomen ;-) Vele buffels/herten/krokodillen/olifanten/een prachtige zonsondergang en savannah's verder konden we niet anders dan concluderen dat deze dag absoluut in de top 3 kwam!

Nog nagenietend stapten we de volgende ochtend om 7 uur weer in onze vertrouwde Toyota.We wilden naar Tulu Block in het zuiden maar doordat we tijd genoeg hadden zouden we wel zien hoe ver we zouden komen. Om 14 uur waren we in Bobonong, ca 50 km van de ingang vandaan. We vonden het een mooi moment om een slaapplek te zoeken zodat we de volgende ochtend vroeg het park in konden. Helaas bleek er maar 1 guesthouse en dat was behoorlijk dramatisch. Dus gingen we toch een poging doen in het park. De lonely planet had gewaarschuwd dat het handig was om vooraf te reserveren omdat de accomodaties geen onaangekondigde gasten zouden ontvangen. Eigenwijs gingen we het toch proberen. Na 10 km hobbelgebobbel in het park kwamen we bij de eerste lodge was maar die was vol. Volgens de vriendelijke mevrouw was er 8 km verderop een lodge die waarschijnlijk wel plek had. Die 8 bleek 18 km, maar er was inderdaad plek. Wat de lonely planet echter vergeten was te vermelden: in het park accepteren ze geen visa/pinpas. ...Dit was de eerste keer deze vakantie, maar helaas ook toevallig net de keer dat we geen cash hadden....Verder maar weer...Volgens deze mevrouw was er een paar kilometer verderop 1 die wel visa zou accepteren. Het duurde een eeuwigheid voor we de ingang van de volgende lodge tegenkwamen, zeker geen 'paar kilometer' en het duurde nog een uur voor we -na het ontwijken van een hyena- voor een dicht hek kwamen te staan. Inmiddels was het al donker en kneep ik hem best...het lastige was ook: gaan we terug, wat zeker 2 uur over de gravel weg door het park zou betekenen + nog een extra uur over een weg vol gaten om dan in het afgetrapte hotel te slapen of toch nog heel even verder proberen?? We besloten nog heel even verder te zoeken. Na een half uur kwamen we weer een lodge tegen, gelukkig was deze oprijlaan niet zo lang en er brandde licht. Inmiddels hadden we al bedacht dat als die ook vol zou zijn of te duur we gewoon in de auto op de parkeerplaats zouden slapen. Maar dit was gelukkig niet nodig: hij was niet vol, sterker nog we waren de enige en het was redelijk betaalbaar. Opgelucht vielen we een uurtje later uitgeteld in slaap. Toen we s ochtends wakker werden begrepen we niet waarom wij de enige waren: de lodge bleek heel mooi! Maar wij hadden al besloten dat we verder richting Sun City - Zuid Afrika wilden. De lodge bleek om de hoek van de snelste grenspost ooit te liggen en dus reden we een kwartiertje later (had ook 10 minuten kunnen zijn als we het gesjans van de grenspolitie hadden genegeerd) weer in Zuid Afrika om aan het eind van de middag bij Sun City aan te komen. Dit staat bekend als het Las Vegas van Afrika maar in tegenstelling tot het echte Vegas bleek overnachten hier behoorlijk duur. Dus even in het dorpje ernaast kijken. De eerste 2 guesthouses waren donker en er deed niemand open. Bij de 3e ben ik maar brutaal naar binnen gelopen en met succes: ze hadden een goedkope kamer vrij! Een probleempje: er was een stroomstoring in het dorp...maar die zou om 19 uur verholpen zijn. Geen probleem, dan gingen we toch eerst even eten bij een lodge in wildpark Pilanesberg dat om de hoek lag, (nav tip van de receptioniste). En hoewel hier ook geen stroom was, was het een gouden tip! Maar toen we om 20.30 klaar waren, was er nog steeds geen stroom...ook niet in de guesthouse dus ja...dan zit er maar 1 ding op: wijntjes drinken met de eigenaar en 2 gezellige andere gasten! Redelijk onder invloed strompelden we naar de loeihete kamer, waar zowel de douche als de wc het dus ook nog niet deden.....en s ochtends ook nog niet :-(

Omdat Sun City wel stroom had sjeesden we na het ontbijt snel daarheen en genoten we van de schone wc's en de koude spa rood in de mooie hotels. Na een paar rondjes en extra veel parfum opspuiten in de lokale Douglas om onze ranzige luchten te verbloemen belanden we op het terras waar ik nu nog zit, met een verse pina colada en live muziek :-)